«انتظار» در لغت به معنای چشم داشتن یک تحول، یک رویداد خوب و یک گشایش یا چشم به راه بودن آینده ای مطلوب، عزیزی سفر کرده، آمدن انسانی دست گیر و ... به کار می رود. به این معنا، انتظار مفهومی است که با نهاد همه انسان ها عجین شده است و می توان گفت همه انسان ها به نوعی منتظرند. به بیان دیگر، انتظار یا امید به آینده، هم زاد انسان است و اگر امید به آینده را از او بگیرند، سرنوشتی جز سکون، رکود، مرگ و تباهی نخواهد داشت.
با توجه به اهمیت و نقش اساسی امید به آینده و انتظار فرج در زندگی انسان ها، مکتب اسلام کوشیده است با تقویت این روحیه، تلاش و سرزندگی مسلمانان را در جوامع اسلامی به نهایت درجه برساند و آن ها را در هر زمان، پویا و پایدار نگه دارد.
انتظار ظهور امام زمان(ع) کاملترین و بارزترین مصداق امید به آینده و انتظار فرج است که در آموزه های شیعی به طور خاص به آن پرداخته شده است. این انتظار، در سازندگی، پویایی و اصلاح فرد و جامعه در زمان غیبت، نقش مهمی دارد.
کنگره :
BP۲۲۴/۲/ش۷چ۵ ۱۳۹۷
شابک :
978-964-2918-65-2