"مهدویت" از نظر لغوی مصدر جعلی و به معنای " مهدی (امام منتظر) بودن " است. واژه "مهدی" نیز در لغت به معنای" کسی که خدا او را به سوی حق هدایت کرده ". " هدایت شده" و "ارشاد شده" آمده است. اما در اصطلاح، مهدویت به معنای مهدوی باوری، مهدی گرایی و اعتقاد به امام مهدی(ع) به عنوان منجی موعود آخرالزمان به کار می رود. به بیان دیگر مهدویت بیانگر دیدگاه اسلام درباره جهان آینده است.

مهدی، لقب منجی موعود مسلمانان است. بر اساس برخی از صاحب نظران، در افزون بر 270 روایت، این لقب برای منجی موعود به کار رفته است. در یکی از این روایات امام صادق(ع) از پدران گرامی خود چنین نقل می کند:
پیامبر خدا که درود خدا بر او و خاندانش باد فرمود: مهدی، از فرزندان من است. نام او، نام من و کنیه او کنیه من، و شبیه ترین مردم در خلق و خو به من است. غیبت و حیرتی دارد که در آن
امت ها گمراه می شوند. سپس مانند شهاب فروزان می آید و زمین را از عدل و داد پر می کند، به همان سان که از جور و ستم پر شده بود.

در برخی از روایات آمده است که آن حضرت از آن رو «مهدی » نامیده می شود که مردم را به سوی امری نهان یا امری که از آن ها مخفی شده هدایت می کند...

صفحات کتاب :

200

کنگره :

‏‫‭BP۵۱‏‏‫‭/ش۷م۸ ۱۳۹۷

دیویی :

‏‫‭۲۹۷/۹۵۹

کتابشناسی ملی :

5415917

شابک :

978-964-2918-63-8

سال نشر :

1397