کتاب سرگذشت یک غریق، اثری است که از بیان یک واقعه توسط گابریل گارسیا مارکز آفریده شده است. سرگذشت یک غریق نه تنها خواننده را با خود به نزدیک واقعیت می برد بلکه در میان این دنیا صدها نکته ظریف و مملو از حقیقت در کنار او می گذارد.
این مجموعه اگرچه به صورت یک گزارش با محتوای یک رمان تهیه شده است لیکن به هیچ عنوان نمی توان ارزش کلاسیک و ادبی آن را نادیده گرفت. گفت و گویی طولانی و عمیق با درکی اجتماعی از یک حادثه واقعی که همگی «سرگذشت یک غریق» هستند.
داستان کتاب سرگذشت یک غریق ابتدا در سال 1955 میلادی در روزنامه «اِل اسپکتادور دِ بوگاتا»به تحریر درآمد. مارکز که در سال 1928 به دنیا آمده بود در آن سال ها هنوز خبرنگار جوانی بود. عشق و امید، حقیقت و دروغ، زندگی و مرگ، تلاش و خستگی، شجاعت و ترس، افتخار و مصرف زدگی همه در این کتاب پیداست.
در 28 فوریه سال 1955 خبری مبنی بر مفقود شدن هشت عضو از کارکنان کشتی ناوشکن «کالداس» متعلق به نیروی دریایی کلمبیا که بر اثر طوفان در دریای کارائیب غرق شده بودند منتشر شد.
این ناو از شهر «موبیل» آمریکا یعنی جائیکه برای تعمیر توقف کرده بود، به طرف بندر کلمبیایی «کارتاخنا» حرکت می کرد. بدون تأخیر، دو ساعت پس از تراژدی به آن جا رسید. جست و جوی افراد غرق شده بلافاصله با هماهنگی نیروهای امریکایی مستقر در کانال پاناما که علاوه بر کنترل نظامی، کارهای خیریه ی دیگری را در جنوب کارائیب انجام می دادند، آغاز گردید.
جست و جو پس از چهار روز متوقف گشت و مرگ دریانوردان مفقود به صورت رسمی اعلام گردید. با این وجود پس از یک هفته، یکی از آنان در حال مرگ در یک ساحل دور افتاده شمال کلمبیا دیده شد. او ده روز در یک قایق نجات بدون خوردن آب و غذا در دریا سرگردان بود. اسم او «لوئیس آلخاندرو بلاسکو» بود. کتاب سرگذشت یک غریق، بازنویسی مطبوعاتی از ماجرایی است که او برای گارسیا مارکز تعریف کرد و به همان صورت یک ماه بعد از فاجعه، داستان به وسیله روزنامه «اِل اسپکتادور دِ بوگاتا» منتشر شد.
مارکز با کتاب «صد سال تنهایی» به عنوان نامی آشنا در کشور ما معرفی گردید. او از نسل جهان سوم است و در میان جملاتش همواره کلمات صادقانه جایگاه خاصی دارند. روان می نویسد و آن چنان با خواننده نزدیک می شود که گویی چون دو دوست در کنار یکدیگر سخن از یک تاریخ آشنا و یک راز آشنا می گویند. به هر حال سخن گفتن از او دارای ابعادی گوناگون است و خواننده بایستی از زاویه نگاه خود او را بازشناسی کند.
گابریل گارسیا مارکز (Gabriel Garcia Marquez) بزرگ ترین نویسنده ی کلمبیا و نام آورترین نویسنده ی جهان و برنده ی جایزه ی ادبی نوبل سال ١۹۸۲، در ششم ماه مارس ١۹۲۸ میلادی، در دهکده ی آراکاتاکا در منطقه ی سانتاماریای کلمبیا متولد شد.
در بخشی از کتاب سرگذشت یک غریق (The Story of a Shipwrecked Sailor) می خوانیم:
در بیست و دوم فوریه به ما اعلام شد به کلمبیا باز می گردیم. هشت ماه گذشته بود که در شهر «موبیل» آلاباما ایالات متحده بودیم. جایی که ناو جنگی A. R. C. «کالداس» برای تعمیرات الکترونیکی و ابزارآلات متوقف شده بود. هنگامی که کشتی را تعمیر می کردند، ما کارکنان کشتی در حال آ موزش ویژه بودیم. در وقت آزاد همان کاری را می کردیم که تمام دریانوردان در زمین انجام می دهند یعنی هر کس با نامزدش به سینما می رفت و سپس در کافه «جوپالوکا» در بندر جمع می شدیم، جایی که نوشیدنی می خوردیم و هر از گاهی یک دعوای پرجار و جنجال را برپا می کردیم.
نامزدم اسمش «مری آدرس» بود، بعد از دو ماه اقامت در شهر موبیل به واسطه نامزد یکی دیگر از ملوانان با او آشنا شدم، با حالی که استعداد زیادی برای یادگیری کاستیانا (اسپانیولی) داشت اما فکر می کنم «مری آدرس» هیچ وقت نفهمید چرا دوستان من به او «ماریا دیرکسیون» می گفتند. هر موقع وقت آزاد داشتم او را به سینما دعوت می کردم، اگر چه او ترجیح می داد که به خوردن بستنی دعوتش کنم.
کنگره :
PQ8180/28 /الف4س4 1389