پاسدار شهید براتعلی داودی در 1337 در مشهد مقدس در خانواده ای محروم متولد شد. او از نوجوانی به جلسات مذهبی و عزاداری سیدالشهدا(ع) متمایل شد. با شروع نهضت اسلامی به سیل خروشان امت ایران پیوست و در این مسیر برای اقامه نظام اسلامی تلاش کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با آغاز جنگ تحمیلی سه سال در جبهه های مختلف به نبرد با دشمنان انقلاب پرداخت. وی یک مرتبه در عملیات طریق القدس مجروح شد و پس از بهبودی به جبهه بازگشت. یک مرتبه نیز در کردستان مجروح شد و یکی از انگشتان دست چپش قطع شد تا در نهایت در پیرانشهر بر اثر آسیب دیدگی شدید و قطع یک دست و دو پا در 28 فروردین 62 به شهادت رسید تا پیکر پاکش پس از تشییع در خواجه ربیع مشهد به خاک سپرده شود.
شهید داودی به سیدالشهدای مسجد امام حسین(ع) مشهد شهرت دارد و کسی بوده که تمام لحظات زندگیش وقف خدا بوده است.
گزیده کتاب
«براتعلی و سید محسن حیدری نسب، دو دوست صمیمی و همیشه همراه بودند. نیروسازی برای اسلام و انقلاب را وظیفه اصلی خود می دانستند.
هم و غمشان همین بود. می نشستند و ساعت ها برنامه ریزی می کردند برای این کار. طرح های دقیقی برای تفریح و بالابردن سطح معرفتی بچه ها داشتند.
مجاهدت های بی بدیل این دو دوست شهید، عامل جذب بسیاری از جوانان و نوجوانان به مسجد شد. همدیگر را کامل کرده بودند. سید محسن، خوش بیان و خوش سخن بود. به همین خاطر هم نقش مربی تربیتی را به عهده داشت.
سید نیروها را با معارف دین آشنا می کرد. براتعلی قوی جثه و خوش روحیه و شوخ طبع بود. این ویژگی های جذاب، او را به سمت تدارک برنامه های تفریحی و ورزشی سوق داده بود.
او غیر مستقیم، با عمل و رفتارش به بچه ها درس اخلاق و ایثار و فداکاری می داد. گاهی بعد از هیئت و برنامه های مسجد ما را به حرم می برد، مسابقات ورزشی و کلاس های کشتی برگزار می کرد و با گروه جهادی برای کمک به نیازمندان می رفتیم. زحمت ها و سختی های آنان نتیجه داد و حاصلش شهیدان و رزمنده هایی بودند که از این محله و مسجد، برای اسلام جانشان را کف دستشان نهادند و رهسپار جبهه ها شدند.»
کنگره :
DSR1626 /د2ع8 1395