تمرین شامل توالی سازمان یافته ای از فعالیت های ورزشی است که باعث پیشرفت یا سازگاری آناتومی و فیزیولوژی می شود. بسته به کیفیت تمرین و فاصله زمانی بین هر جلسه از فعالیت ورزشی، پیشرفت های حاصل از تمرین گسترش می یابند و حفظ می شوند.
بنا براین تحمل فعالیت ورزشی را افزایش می دهند. در بیشتر مواقع افزایش تحمل فعالیت ورزشی، باعث گسترش عملکرد ورزشی می شود (اراضی، 1385). بنابراین فعالیت زمانی تمرین تلقی می شود که فعالیت عضلانی وجود داشته باشد. ورزشکار، هنگام تمرین به محرک های زیادی واکنش نشان می دهد و شاید بتوان به تعدادی از آن ها با اطمینان بیشتری نسبت به بقیه اشاره کرد. اطلاعات فیزیولوژیک، روانشناختی، اجتماعی و روش شناسی از فرایند تمرین جمع آوری شده اند.
مربیان برای شناخت واکنش پذیری ورزشکاران و کیفیت تمرین و طراحی مناسب برنامه های آینده، باید همه بازخوردهای ناشی از فرایند تمرین را ارزیابی کنند. با توجه به این موضوع روشن است که مربیان به حمایت های علمی نیاز دارند. برنامه ای که زمان طولانی را به دویدن های استقامتی و با شدت پایین اختصاص می دهد، ویژه فوتبال نیست، زیرا سرعت های انفجاری و جهش های کوتاه که بخش عمده ای از بازی فوتبال هستند را نادیده گرفته است.
برنامه تمرین با وزنه ای که برای تقویت قدرت پاها و افزایش توان آن ها طراحی شده باشد یک برنامه ویژه فوتبال خواهد بود، چرا که این برنامه اهمیت قدرت اندام تحتانی در بازی فوتبال را شناخته است (Cesar; 2009).
شابک :
978-600-8077-32-9
کنگره :
GV711/5/س7ت2 1395