کتاب آوای وحش (صوتی و pdf)

کتاب آوای وحش را به جرأت می توان معروف ترین و پرمخاطب ترین اثر «جک لندن» دانست؛ کتابی که در سال 1903 منتشر گشت و بعد از برگردان به بیش از 70 زبان دنیا و فروش میلیون ها نسخه از آن، هنوز به عنوان اثری پرفروش در سراسر دنیا در حال چاپ است.

«جک لندن» که در اکثر آثارش به صورت غیرمستقیم منتقد نظام سرمایه داری بوده و آن را مشمول قانون گرگ ها می داند، در این اثر نیز زندگی سگ خانگی را به نمایش می گذارد که شرایط جامعه و محیط پیرامون، حوادثی را واقع در سرنوشتش می کند که او را از سگی متین و آرام به گرگی درنده و خونخوار تبدیل می نماید.

مطالعه ی کتاب آوای وحش، شاید مخاطب را به یاد پاکی کودکانه ای که جزء ذات او بوده بیاندازد، ذاتی منزه که در شرایط و اوضاع جوامع امروز ی بشر، پاکی ذاتی خود را از دست داده است.

گزیده ای از کتاب آوای وحش:

اما نگهبان سالن او را تنها گذاشت و صبح چهار مرد وارد شدند و قفس را برداشتند. باک فکر کرد آن ها هم آمده اند تا او را اذیت کنند و عذاب دهند. چون آن ها لباس های ناجور و زشتی داشتند و ژولیده بودند، او از میان میله ها به آن ها حمله ور می شد و طغیان می کرد. آن ها فقط می خندیدند و از میان میله ها با تکه های چوپ به او سیخونک می زدند. او هم با سرعت به چوب ها حمله می کرد. بعد متوجه شد که این همان چیزی است که آن ها می خواستند.

به همین ترتیب در کف قفس دراز کشید و گذاشت تا آن را توی گاری بگذارند. سپس او و قفسی که در آن حبس شده بود از دست های بسیاری عبور کرد.

کارکنان دفتر قطار او را تحویل گرفتند و قفس را در واگنی قرار دادند. سپس قفس را با مجموعه ای از جعبه ها و قطعات در یک کامیون گذاشتند و کامیون را به یک کشتی بخار باربری بردند و از کشتی بخار به یک قطار راه آهن بزرگ برده شد و در نهایت به یک قطار حمل تحویل داده شد.

قطار دو روز و دو شب دنبال لوکوموتیوهایی که سوت می کشیدند می رفت. باک دو روز و دو شب نه غذا خورد و نه آب نوشید. با خشمی که داشت به مردمانی که در قطار بودند می غرید و آن ها هم با اذیت کردنش او را مورد انتقاد قرار می دادند، در حالی که از خشم می لرزید و روی میله ها بالا و پایین می پرید به او می خندیدند و او را مورد تمسخر قرار می دادند یا ادای سگ های مضطرب را درمی آوردند، می غریدند و با این کارهای احمقانه به او توهین می کردند و او را خشمگین تر می کردند. او گرسنگی را نادیده می گرفت، اما فقدان آب شدیداً رنج آور بود. خشم هم او را دچار تب شدید می کرد و التهاب گلو و زبان خشک شده اش به دردهایش می افزود.