هاینر مولر (1929-1995)، نمایشنامه نویس، شاعر، نویسنده و کارگردان تئاتر آلمانی است که به او لقب «بزرگترین شاعر زنده ی تئاتر» پس از مرگ ساموئل بکت داده شده بود. او بی شک پس از برتولت برشت بزرگترین نمایشنامه نویس آلمان در قرن بیستم محسوب می شود. نمایشنامه های مبهم و قطعه قطعه ی او سهم مهمی در درام پستمدرن و تئاتر پستدراماتیک دارد.
نمایشنامه ی مأموریت اقتباسی است از نوول نور بر چوبه ی دار (1961) اثر شاعر و رمان نویس آلمان «آنا سِگِرز». پس از پیروزی انقلاب، رُبسپیر سه نفر از اریانش: ساسپورتاس برده، گالودک شاورز، هر دو اهل جامائیکا مستعمره ی فرانسه و دبوئیسون روشنفکری از طبقه ی بورژوای فرانسوی را برای ایجاد انقلاب بر اساس آزادی و برابری و برادری به آن جزیره می فرستد. مأموریت آن ها با برقراری امپراتوری ناپلئون مصادف می شود و به شکست می انجامد. با خیانت دبوئیسون، سرِ دو رفیق به بالای دار می رود.
مولر در پهنه ی میانه، کابوس کافگا گونه ی دبوئیسون را نشان می دهد. او در آسانسور گیر کرده است، قرار است برای اخذِ مأموریتی و یژه پیش رئیس باشد، ساعت ملاقات و شماره ی طبقه ی دفترِ رئیس را فراموش کرده، دلهره گرفته، به وحشت افتاده است. سرآخر، خود را در بیابانی واقع در شورِ پِرو می بیند ...
