الیوت در مقام شاعر و منتقدی بزرگ از چالش هایی که شعرش بر می انگیخت و از تفاوت کارهایش با آثار شاعران پیشین و همین طور از دشواری های خواندن کارهایش کاملا آگاه بود. من همچنین در این کتاب به پیوندهای ادبی مکرر و عمده ی میان آثار الیوت و شاعران و نویسندگانی نظیر دانته، شکسپیر، مارول، بودلر و کنراد که خود او هم به آن پیوندها اذعان کرده، خواهم پرداخت، ضمن آنکه گفته ی او را به یاد دارم که « در نقدهای اوان کارم، هم از لحاظ باورهای کلی ام در باب شعر و هم در مورد نویسندگانی که بر من تاثیر گذاشته بودند، تلویحا از نوع شعری که من و دوستانم می سرودیم دفاع می کردم ». همچنان که خواهیم دید، این دفاع گاهی « تلویحی » است، نه به تصریح.