کتاب تحفه نه طنز (جلد اول) pdf

کتاب تحفه نه طنز (جلد اول)، شامل: طنز اجتماعی، داستان کوتاه، مقاله و خاطره است که توسط رضا سلیمی همدانی نوشته شده است.

اگر انتقاد در لفافه ای از طنز و شوخی و مطایبه باشد، هم حسن نیت انتقاد کننده را بهتر می رساند و هم شنونده آنرا بهتر می پذیرد. البته طنز هم یک هنر به تمام معناست که طنز پردازان معروف در قله آن و کسانی مثل نویسندۀ این سطور در پایین ترین درجۀ آن واقع هستند.

همانطور که از فهرست برمی آید، قسمتی از مطالب طنز این مجموعه به علم شیمی اختصاص دارد و من به عنوان یک معلم شیمی دبیرستان، معتقدم باید در شیوه های آموزشی تحولی در خور پیشرفت های امروزی انجام پذیرد و علاوه بر بهره مندی از امکانات روز دنیا در جهت انتقال علوم و مطالب علمی، نحوۀ بیان آن هم می تواند به بهترین صورت باشد. همانطور که شما اگر در یک مجلس باشکوه و بیاد ماندنی و دوست داشتنی با کسی آشنا شوید، چون خاطرۀ آشنایی و دوستی شما با خاطره آن مجلس به هم آمیخته است، از او خاطرۀ خوشی خواهید داشت و بالعکس اگر در یک تصادف وحشتناک جاده ای، با کسی برخورد کنید، این پس زمینۀ ذهنی دردناک، امکان آن را به شما نخواهد داد که خاطرۀ خوشی از ایشان داشته باشید.

منظور این است که اگر دانش آموزی با مفهوم "مول" و یا "باران اسیدی" و ... در متن یک طنز علمی و اجتماعی برخورد نماید، همین باعث خواهد شد که آن مطلب را در کتاب درسی هم دوست داشته باشد. البته برخی مطالب این مجموعه هم در قالب های مقاله و داستان کوتاه و خاطره و ... می باشد ولی در تمام این مطالب، هدف همانست که بیان شد.

تحفه نه طنز بازگویی از خاطرۀ دوران نوجوانی نویسنده است که اینگونه از زبان رضا سلیمی همدانی می شنویم:

خوب یادم هست، چند سالی قبل از رسیدن به سن تکلیف، انجام فرائض دینی را شروع کرده بودم. در مسجد و منزل، به صورت جماعت و فرادی نماز می خواندم. یک شب پس از نماز عشاء، پیر مردی که کنار من نماز می خواند، گفت: پسرم تسبیحات اربعه را نباید بلند بگویی، نمازت اشکال پیدا می کند. عجب! چرا تا آن وقت من به این موضوع دقت نکرده بودم؟ چرا کسانی که تاکنون نماز خواندن مرا دیده بودند، این اشکال را به من گوشزد نکرده اند و باعث شده بودند زحماتم هدر برود؟ در آن لحظه احساس کردم از تمام کسانی که اشکال مرا دیده اند و تذکر نداده اند، ناراحت و گله مندم ...