نادر ابراهیمی نویسندهی معاصر ایرانی است که قلم شیوا و گیرایش در رمانها و داستانهای کوتاه او هویداست. هنر نادر در نویسندگی خلاصه نمیشود. او در زمینهی فیلمسازی، ترانهسرایی، نمایشنامهنویسی، ترجمه، روزنامهنگاری و تدریس شاخههای هنری نیز فعالیتهای زیادی داشته و کتابهای ماندگار زیادی مانند «یک عاشقانهی آرام» و «آتش بدون دود» از این نویسندهی فقید به جا مانده است.
نادر ابراهیمی (Nader Ebrahimi) در سال 1315 در تهران متولد شد. پدرش در دوران حکومت رضاشاه خلع درجه و از کرمان به مشکینشهر تبعید شده بود. با این حال ابراهیمی تحصیلات مقدماتی خود را در تهران گذراند و پس از اینکه در دبیرستان دارالفنون دیپلم ادبیاش را گرفت وارد دانشکدهی حقوق شد. البته پس از دو سال، از تحصیل در این رشته انصراف داد و در رشتهی زبان و ادبیات انگلیسی، لیسانس گرفت. این نویسندهی دغدغهمند از 13سالگی بارها بهعلت فعالیتهای سیاسی دستگیر و زندانی شد.
ابراهیمی، همچون بهرام بیضایی و ابراهیم گلستان، از معدود نویسندگانی است که فقط به نوشتن رمان و داستان بسنده نکرد و در زمینههای هنری دیگر نیز آثار فاخری از خود بهجای گذاشت. ارائهی آماری دقیق از تعداد مشاغل ابراهیمی کار سادهای نیست؛ زیرا او همواره در حال فعالیت در حرفههای مختلف بود. بهقدری که در دو کتاب «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» دربارهی وقایع زندگی و شغلهای مختلف خود توضیح داده است. به طور مثال، نادر ابراهیمی مدتی را به کارگری در چاپخانه، خطاطی، حسابداری در بانک و همچنین مدیریت یک کتابفروشی گذراند. جالب است که ابراهیمی، با وجود اشتغال در حرفههای مرتبط و نامرتبط با رشتهی تحصیلیاش، هرگز نوشتن را رها نکرد. او از 15سالگی نوشتن را آغاز کرد.
نخستین کتاب نادر با عنوان «خانهای برای شب» در سال 1342 به چاپ رسید. پس از آن تا سال 1380 بیش از صد کتاب و مقالهی تحقیقی از ابراهیمی به چاپ رسید. این نویسنده با همکاری همسرش، فرزانه منصوری، «مؤسسهی همگام با کودکان و نوجوانان» را در زمینهی ادبیات کودک تأسیس و بهصورت کاملاً متمرکز در آن فعالیت کرد. هدف این مؤسسه پژوهش دربارهی رفتار و خلقوخوی کودکان بود.
سرانجام، پس از سالها فعالیت پربار، در 16 خرداد 1387، نادر ابراهیمی پس از 9 سال درگیری با بیماری تومور در 72سالگی چشم از جهان فروبست.
یک عاشقانه آرام، بهترین و معروفترین اثر نادر ابراهیمی، روایتی شاعرانه و سرشار از جملات ناب از یک زندگی عاشقانه است که برای نخستین بار در سال 1374 منتشر شد. این کتاب بیش از 40 بار به تجدید چاپ رسیده و جزء آثار پرمخاطب و پرفروش این نویسنده است. داستان این کتاب راجع به گفتگوهای عاشقانهی جذاب یک معلم ادبیات گیلانی اهل سیاست و یک دختر آذری پرشور و انقلابی به نام عسل است که در بحبوبهی انقلاب 57 در یک فضای سیاسی شکل میگیرد. ابراهیمی در این اثر میکوشد به مخاطبان خود بفهماند که عادت و روزمرگی، بزرگترین دشمنان عشق هستند.
ابراهیمی در ۱۶ خرداد ۱۳۸۷ پس از چندین سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری تومور درگذشت. کمیته نامگذاری معابر شورای شهر تهران در سال۱۳۹۰، خیابان هفدهم کارگر شمالی (امیرآباد) تهران که منزل ایشان در بیست سال پایانی عمرش در آن واقع شده بود را به خیابان نادر ابراهیمی تغییر نام داد.
سه دختر به نام های هلیا، الیکا و رایکا حاصل ازدواج خانم منصوری با نادر ابراهیمی است. دختر نادر ابراهیمی، رایکا ابراهیمی رماننویس و شاعر به نام به نمایش «دریبل» به نویسندگی داریوش علیزاده و کارگردانی سعید دشتی و تهیهکنندگی مهدی سلسله پیوست.
نخستین کتاب نادر در سال 1342 با عنوان «خانهای برای شب» توسط انتشارات روزبهان به چاپ رسید. یکی از داستانهای این کتاب با نام «دشنام» در میان مردم بسیار محبوب شد.
«یک عاشقانه ی آرام»، «بار دیگر شهری که دوست میداشتم»، «چهل نامهی کوتاه به همسرم»، «مردی در تبعید ابدی»، «بر جادههای آبی سرخ»، «تضادهای درونی»، «آتش بدون دود»، «ابن مشغله» و «آرش در قلمرو تردید» از جمله آثار منتشرشده ی او هستند.