هیپنوتیزم شاخه ای از علم روان شناسی است که در آن به وسیله ی تلقین، شخص در حالت خاصی از هوشیاری قرار می گیرد. هیپنوتیزم یا به طور دقیق تر هیپنوز، موجب تسلط دیگری بر فرد نمی شود، بلکه دیگری با ضمیر ناخودآگاه آدمی به مکالمه و القای تلقینات می پردازد. همه ی هیپنوزها به نحوی خود هیپنوز هستند و هیپنوتیزور خارجی فقط مامای هیپنوز از درون انسان است و آن را می زایاند. همه مکاتب و عرفا به نحوی بـا هیپنوز درگیر بوده اند. ضمیر ناخودآگاه تنها یک تئوریست که توضیح حقایق روی آن سوار می شود. هیپنوتیزور نمی تواند هر آنچه دوست داشت به سوژه تلقین کند. هیپنوتیزم، یک امر خارق العاده نیست و کارایی عجیب و غریب ندارد. اگر هم آثار غریبی داشته باشد، در عده ی کمی دارد و خیلی قابل تکرار و تأیید نیست، لذا از منظر علم رسمی، پاره ای غرایب مشاهده شده در هیپنوز قابل اعتبار و برداشت کلی نیستند.
هیپنوتیزم عبارتست از تمرکز فوق العاده فکر همراه با تلقین و استفاده صحیح از رفلکس های عصبی، یا به زبان عامیانه تر، اگر انسان بتواند، تمام قوای درونی خود را حول موضوعی چه در خارج و چه در داخل بدن کانونی و متمرکز کند خود را هیپنوتیزم نموده است.
کنگره :
RC531/م6و7 1395
شابک :
978-600-369-053-0