از غزل های رندانه و عاشقانه ی حافظ است که در آن شاعر با عشق و اعتقادی تمام به رندی و دلدادگی خود، این عشق و رندی را ودیعه ای ازلی و سرنوشتی محتوم می شمارد که نصیبه ی او از سرنوشت است و چه خوش فرجام باشد و چه بدانجام، باید آن را عزیز داشت و پذیرفت؛ زیرا پی بردن به راز تقدیر، از عهده ی آدمیان بر نمی آید و راز این نکته نهان است و نهان خواهد بود. در این غزل، حافظ، جاودانگی خود را پیش بینی می کند و به یقین می گوید که تربت وی زیارتگاه رندان جهان خواهد شد.
صفحات کتاب :
795
کنگره :
PIR5435/ر5ش4 1393
دیویی :
8فا1/32
کتابشناسی ملی :
3734173
شابک :
978-964-426-675-1
سال نشر :
1393
کتاب های مشابه
شرح تحقیقی دیوان خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی(جلد پنجم)