برای این که در محله گم نشوی تکه ای از پازل مودیانو است. هر رمان تازه ی مودیانو یک اتفاق است. نه تنها به خاطر وجهه ی ادبی نویسنده اش، بلکه آثار او پازلی است که هر تکه ی آن شبیه تکه ی دیگری است ولی درعین حال تکه ها با هم ممزوج نمی شوند و می گذارند تا خواننده کم به کم تابلوی درونی نویسنده را حدس بزنند. آخرین رمان مودیانو زیبایی مالیخولیایی دارد. / ژولین بیسون، اکسپرس
از خلال بازی پژواک های آشفته، این راز نیست که تم اصلی رمان را تشکیل می دهد، بلکه نوشتن راز و به طور دقیق تر راز نوشتن است. "کریستوف بیگوت"
آدم های مودیانو به طور طبیعی اسرارآمیزند، همانند همه ی آدم ها. خواننده ی وفادار مودیانو همراه با آخرین اثر او برای این که در محله گم نشوی مطمئن است که در جهان خودش، خود را بهتر پیدا می کند. این پردازش جغرافیای شهری است با استفاده از عابران سرزمین مودیانو. / پیر اسولین
داراگان پرسید: «و بچه؟ شما خبری از این بچه داشتید؟»
«هیچ. اغلب از خودم پرسیدم که سرنوشتش چی شد... چه رفتن عجیبی تو زندگی...»
«اونا قطعا اسمش رو تو یه مدرسه نوشتن...»
«بله، تو مدرسه ی فوره، خیابان بورن. یادمه یه چیزی نوشته بودم برای موجه شدن غیبتش به خاطر گریپ.»
«و در مدرسه ی فوره، شاید بشه ردّی ازش پیدا کرد...»
«خیر، متأسفانه، دو ساله مدرسه فوره رو خراب کردن. مدرسه ی خیلی کوچیکی بود، می دونین...»
کنگره :
PQ2681 /و4ت2 1393