غزل «حدیث عاشقی» است. حدیثی که در زبان فارسی از قرن هفتم و با تأثیر از شعر عرب، قالب های دیگر شعری از جمله «قصیده» را ناچار به تسلیم کرد.
«غزل» شعری است سراپا غرق در معشوق. معشوقی که گاه زمینی است و گاه آسمانی؛ گاه در آغوش شاعر است و گاه آن چنان دست نایافتنی که جز نگاه حسرت بار شاعرانه، کسی را توان دیدن و چیدن اش نیست. غزل حکایتِ شکایت های بی پایان نیز هست. شکایت هایی که تلخی شب های هجران، از شیرینی ایام وصال نیز خواندنی تر است...

صفحات کتاب :

104

کنگره :

‫PIR4032‭‮‬‫‬‮‭/س74م9 1391

دیویی :

‫‭8‮فا‬1/008

کتابشناسی ملی :

2747880

شابک :

‭978-964-8880-70-0‬

سال نشر :

1391