ادبیات به هر هیئت و صورتی که تجلی یابد یک پدیده انسانی است، فلذا جوهر و ماهیت رابطه با دیگران از وجه بارز آن می باشد و می توان دارای عناصر سیاسی، تربیتی، اجتماعی، و غیره باشد. با بررسی و مطالعه مفهوم و محتوی هرکار ادبی می توان ابعاد سیاسی، تربیتی، اجتماعی و ... آن را آشکار نمود، باید پذیرفت که پدیده ای ادبی در حالت مجرد و غیر وابسته وجود ندارد.

ادیب، نویسنده، شاعر، هنر مند و ... در بین مردم زندگی می کند و معلو مات، اطلاعات و اندوخته های ذهنی که در زمنیه های مختلف بدست می آورد، نتیجه تجربه و زندگی او با مردم و محیطش می باشد. آداب و رسوم و فرهنگ جامعه در ذهن نویسنده و هنرمند منعکس شده و او این عناصر را از منشور فکر و اندیشه و آرمان بلند انسانی خود می گذراند، پرد ازش می کند و در وجهی و خلاق جهت تهذیب و تربیت خصال افراد جامعه و آفریدن ارزش های تازه و پیش رو و ایجاد تغییر و تحول برای سوق دادن اجتماع بسوی تعالی، ترقی و کمال بازتاب می دهد.

نگارنده در این کتاب سعی دارد دیدگاه ها و روش های امام محمد غزالی و سعدی شیرازی را درباره ی تعلیم و تربیت، جامعه و حقوق بین فردی، و روابط و مناسبات اجتماعی مطرح نماید. وی نمونه هایی از آثار آنان را فراهم می آورد. ضمن آن که در کتاب به زندگی و شیوه ی تفکر سعدی و غزالی نیز اشارتی شده است.

صفحات کتاب :

128

کنگره :

‫‬‭PIR5217‮ 8آ/‫‬‭‭‬‭/س9 1393

دیویی :

‫‭8‮فا‬1/32

کتابشناسی ملی :

3609646

شابک :

978-964-8310-17-3

سال نشر :

1393