کتاب جنگ یا صلح

بخشی از کتاب جنگ یا صلح

روز پنجشنبه 27 شهریور 65 پیام نهضت آزادی را که ارسال داشته بودید، دریافت کردم از توجه و محبت شما سپاسگزار شدم.شاید جای تعجب باشد که آدم گمنام و برکناری مثل من که هیچ خاکی هم قبولش نمی کند در ذهن دقیق نهضت جایی داشته باشد، تا آنجا که آدرس و نشانی، هر چند ناقص، از او داشته باشد.ولی من تعجب نکردم چون این طبیعی است که آب دنبال چاله بگردد و به زمینه های مناسب و مسأله دار و مطرود توجه بشود.آنچه که باعث شد که با تراکم کارها به پاسخ پیام فکر کنم و آخر پس از چند روز مزاحمتان بشوم چند نکته بود.

1- حرف هایی هست که از زبان من که در این نمد کلاهی ندارم بهتر جذب و یا لااقل شنیده می شود؛ چون نه شأنی دارم و نه وابسته و ضعیف هستم که به خاطر عزت و وجاهت به تظاهر و ریا و یا تقیه و مماشات روی بیاورم.
2- با مواضع نهضت آزادی و با جریان فکری آقای بازرگان قبل و هنگام نخست وزیری و پس از برکناری ایشان آشنا بوده ام و از داستان «ترمز و تفضل»، «ایران و اسلام»، «دو حرکت» و «ضالین»   بی خبر نمانده ام.

3- مطرح شدن موازین و اصول و دیدگاه های من با تمام حرف ها و حدیث ها می تواند برای جریان فکری و تشکیلات نهضت آزادی دریچه ای تازه به سوی مسائل باشد. و در تحلیل های جدیدی از آزادی و انقلاب و جمهوری و حکومت اسلامی و شورا و استبداد و قاطعیت و درگیری یا تیپ ها و گروه ها و گروهک ها و کشورها و قدرت ها و داستان صلح و جنگ و دستاویز رحمت و رأفت و سلم و یا خشونت و جدال و بغض، حرفی تازه به همراه بیاورد و ای بسا که باعث پیوند و انسجام پراکندگی ها و ناهماهنگی ها باشد؛ چون آن ها که از بند نام و ننگ گذشته اند این دستور آخر سوره ی آل عمران را فراموش نمی کنند: «یا ایها الذین آمنوا اصبرا و صابروا و رابطوا . آنجا که یک دسته هستند، اصبروا و آنجا که دسته ها شکل می گیرند، صابرا و در نهایت پیوند و مرابطه و از داخل هماهنگ ساختن و رابطه برقرار کردن دستور کسانی است که تقوا و فلاح و رویش می خواهند.