از دوران نوجوانی هرگاه سخنی نغز یا جمله ای آموزنده و شعری پیام دار به گوشم می رسید یا در جایی می خواندم بلافاصله یادداشت می کردم و غالبآ به خاطر می سپردم تا این که رفته رفته، این اندوخته ها زیاد شد و در قالب چند دفترچه قرار گرفت. هرگاه دوستی ادیب و اهل فضل یا عارفی عاشق و اهل دل نظری به آنها می انداخت، حقیر را به چاپ و انتشار آن دعوت و تشویق می نمود.
و اینجانب نیز سرانجام با تأسّی از حدیث گرانقدر «زَکاةُ الْعِلْمُ نَشْرُهْ» بر آن شدم تا گلچینی از این پیام های آموزنده را در قالب کتابی هر چند کوچک به یادگار بگذارم.
... به جایی که کوزه خودت را گذاشته ای، سنگ پرتاب مکن.(مثل آفریقایی)
... راه بسیار است مردم را به قرب حق ولی
راه نزدیکش دل مردم به دست آوردن است
... گُل را می توان زیر پا له کرد ولی بوی عطر آن را نمی توان در فضا از بین برد. (ولتر)
... دو گرسنه در جهان هرگز سیر نخواهند شد،
اوّل کسی که طالب علم باشد و دیگری کسی که طالب مال باشد. (رسول اکرم ص)
... اشک زن، قوی ترین نیرویی است که از آب بدست می آید.(ادیسون)
... هیچ راه درستی برای انجام کارهای نادرست وجود ندارد.(کنت بلانچارد)