کتاب آشنایی با رواندرمانی کوتاه روانکاوانه نوشتۀ پاول سی. مول و الکس کورن و ترجمۀ سعید شجاع شفقی است که به همت انتشارات امیرکبیر به چاپ رسیده است. روانکاوی در طول یک قرن گذشته و به موازات تغییرات سریع حاصله در جهان در حال توسعه، متحمل یک سری دگردیسیهای اجتنابناپذیر از حیث نظری و عملی گردید تا بتواند در نهایت با الزامات زمان خویش وفق یابد.
از این رو و در راستای تعدیلات فوق و در رقابت با سایر متدهای در حال نضج، ایدۀ اجرای روانکاوی به سبک کوتاهمدت نیز توسط پارهای از روانکاوان مجرب و بهنام، که خود سالهای متمادی در وادی درمانهای بلند مدت تعلیم دیده و به کار مشغول بودند، مطرح شد و سرانجام از قوه به فعل درآمد.
کتاب حاضر نیز، همچون دستمایهای، به منظور حصول آشنایی با مقولۀ مزبور به رشتۀ تحریر درآمده است. بخش نخست این کتاب به معرفی موضوع، خط سیر تکوین آن و همچنین تجارب نظریهپردازان مطرح در این حوزه میپردازد. در بخش دوم نیز کاربرد بالینی دیدگاههای فوق به تصویر کشیده میشود.
اهمیت «تعجب» در درمان کوتاهمدت
وینیکات (1971) اولین کسی بود که از نقطه نظر درمانی به اهمیت «تعجب» توجه نمود. توانایی متعجب شدن از سوی بیمار و در عین حال منفک شدن از افکار و احساسات شخصی از نکات مهم در فرایند این نوع از رواندرمانی محسوب میگردد. این تعجب نیز غالباً متعاقب تفحصات به عمل آمده و اخذ بینش در ذهن بیمار حاصل میگردد.