علامه کرباسچیان از ابتدای تاسیس مدرسه علوی همواره بر رشد و ساختن ابعاد علمی و معنوی معلمان تاکید داشتند، ایشان بارها این نکته را به اطرافیان گوشزد می‌کرد که تا معلم خوب نداشته باشیم، نمی‌توانیم مدرسه‌ای خوب و اثربخش فراهم سازیم و این تمثیل را به کار می‌برد که بیمارستان مجهز و زیبا اگر فاقد پزشک متخصص باشد، ساختمانی بی‌فایده بیش نیست.

از این جهت همواره بر رشد مربیان و دست‌اندرکاران مدارس و کارآمد ساختن معلمان از نظر علمی و اخلاقی تأکید داشت. نمونه بارز این توجه و اهتمام علامه جلساتی بود که در آن برای معلمان و مربیان، مسائل معنوی و تربیتی را مطرح می‌کرد و درباره مسائل جاری مدرسه با آنان به مشورت می‌پرداخت.

این تلاش‌ها به نوبه خود نوعی تربیت معلم به حساب می‌آمد. دقت ایشان بر کارآمدی آموزگاران و مربیان به حدی بود که تنها به جلسات عمومی بسنده نمی‌کرد و متناسب با نیاز هر یک با آنان به گفت‌و‌گوهای خصوصی می‌نشست. از علامه بیش از هفتاد گفتار در جمع آموزگاران به یادگار مانده است که در چهار جلد تحت عنوان به آموزگاران، به معلمان و مربیان گرامی تقدیم می‌گردد.

علی‌اصغر کرباسچیان معروف به علامه کرباسچیان (زاده ۱۲۹۳ تهران - درگذشته ۸ مرداد ۱۳۸۲ تهران) روحانی اهل ایران، تدوین‌کننده نخستین رساله توضیح‌المسائل، و از بنیان‌گذاران مدرسه علوی و مدرسه نیکان بود و به نوعی می‌توان او را بنیان‌گذار نخستین مدرسه مدرن اسلامی دانست. این مدرسه اگرچه در زمان خود بنیان‌گذار مجموعه ای تلفیقی از آموزش‌های مرسوم نظام تعلیم و تربیت نوین و آموزه‌های مذهبی بود، ولی در سال‌های قبل و بعد از انقلاب توانست شیوه خود را با اندک اختلافاتی در دیگر مدارس مذهبی تهران از قبیل احسان، کمال، رفاه،روزبه، روشنگر و فخریه گسترش دهد. وی در حوزه علمیه تهران و قم تحصیل کرده و از شاگردان علامه شعرانی، آقا بزرگ ساوجی، آقا سیدرضا دربندی، حاج آقاحسین طباطبایی بروجردی و علامه طباطبایی بود. او بعد از تحصیلات در تهران به تعلیم و تربیت جوانان پرداخته و شاگردانی را تربیت کرد که در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی کشور، منشا آثار و خدمات بسیاری شدند. از ایشان چندین اثر برجای مانده که تدوین رساله عملیه آیت‌الله‌‌العظمی بروجردی یکی از آنهاست.

گزیده کتاب به آموزگاران (جلد اول)

اگر معلمی بخواهد از عمرش نتیجه بگیرد، اول باید هدفش را معین کند. چنانچه مقصودش امرار معاش است، بی‌جهت در این کار وارد شده است، چون در شغل‌های دیگر پول بیشتری می‌شود درآورد؛ اما اگر می‌خواهد افرادی را هدایت کند، باید با جمع مناسبی کار کند تا به مقصود خودش نائل آید.

ولی چه کنیم که ما هنوز نمی‌دانیم چرا معلم شده‌ایم و چه می‌خواهیم بکنیم؟ ما ندانستیم که این کار مثل نماز واجب است. همان‌طور که بارها گفته شده در جامعه مسلمانان همه شغل‌ها واجب کفایی است و اگر به مقدار کفایت افراد در آن شغل نبودند، بر دیگران واجب عینی می‌شود؛ حتی بقالی و قصابی هم همین‌طور است و اگر جمعیت کافی برای تصدی این مشاغل نباشد، واجب است دیگران اقدام کنند.

صفحات کتاب :

329

کنگره :

‏‫‭BP۱۰/۵‬‬

دیویی :

‏‫‭۲۹۷/۰۸‬‬

کتابشناسی ملی :

9637785

شابک :

9786005830262

سال نشر :

1403