کتاب درباره هگل و فلسفه او نوشته کریم مجتهدی است که در انتشارات امیرکبیر منتشر شده است. این کتاب شامل مجموعه مقالاتی است که درباره جنبههای مختلف فلسفه هگل جمعآوری شدهاند. لازم به ذکر است مقالات این کتاب از نقص و عیب سادهنویسی و سادهگویی مبرا نیستند، ولی چون نگارنده کوششی داشته است که با احتیاط، ولی صادقانه در شناخت درست این فلسفه قدم بردارد و نیز مراد وی جویندگی بوده است نه یابندگی، نتیجه تحقیقات او هر چقدر که ابتدایی باشد و حتی اگر واقعاً مفید هم نیفتد، حداقل ممکن است از آن ضرری هم ناشی نشود. به جز چهار نوشته، بقیه مقالات این مجموعه قبلاً به صورت مستقل و مجزا در مجله فلسفه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران منتشر شدهاند؛ ولی طبیعی است که جمعآوری آنها به همت مؤسسه انتشارات امیر کبیر در یک مجلد نه فقط دسترسی به آنها را آسانتر ساخته است، بلکه از لحاظی، امکان ارزیابی هر یک از آنها را برای مقایسه و تطبیق با یکدیگر فراهم میآورد که این چه در جهت مثبت و چه در جهت منفی، خالی از فایده نیست.
البته این مقالات را میتوان به نحو مستقل و صرفاً با توجه به موضوع و عنوان هر یک مطالعه کرد و خواننده هیچ الزامی ندارد که این مجموعه را یک کل واحد تلقی کند. با این حال ترتیبی که در اینجا برای چاپ این نوشتهها در نظر گرفته شده است با توجه به کل نظام فلسفی هگل بوده است و صرفاً جنبه موضوعی دارد. امید است که این مجموعه کنجکاوی واقعی علمی خواننده را با هر سطح فرهنگی، برای رسیدن به شناخت بیشتر و دقیقتر و نه فقط در فلسفه هگل، بلکه در تمام فلسفه برانگیزد.
هگل کودکی بوده است ظاهراً بدون ظرافت و کوچکترین استعدادی در امور ذوقی و تخیلی نداشته است. میگویند او وزن اصوات و موسیقی را در نمییافته و هیچگاه نتوانسته است مثل همسالان خودش رقص و آواز یاد بگیرد. بعدها که علاقهای به موسیقی نشان میدهد و درباره این هنر تجزیه و تحلیل میکند، فقط جنبه نظری دارد نه عملی، با این حال هگل کودکی زودرس بوده و علاقه فوقالعادهای به یادگیری داشته و مصاحبت بزرگسالان را بر کودکان همسال ترجیح میداده است. او در تحصیل پرکار و منظم و دقیق بود، بهطوریکه همیشه از سوی آموزگاران خودش تحسین میشد.
هگل از پانزده سالگی روزنامه خصوصی داشته است و فعالیتهای مختلف خودش را یادداشت کرده است. از این سن خودش را عادت داده بود خلاصهای از کتابهایی را که میخوانده است تهیه کند و در نوزده سالگی نقد عقل محض کانت را خوانده بود و خلاصهای از آن تهیه کرده است. هگل علاوه بر علاقه فوقالعاده به مطالعه همیشه میخواسته است در جریان امور سیاسی و اجتماعی قرار گیرد و در بازی شطرنج مهارت داشته است.