کتاب آیندهای که برمیگزینیم، اثر کریستیانا فیگرس و تام ریوت کارناک با ترجمهی مهدی قائدی و ابراهیم محمدی؛ به بررسی موضوع «چگونه از بحران آب و هوایی جان سالم به در ببریم؟» پرداخته و همچنین به بررسی و تحلیل توافقنامهی پاریس (2015) میپردازد.
دهۀ بحرانی
جهان در آتش میسوزد، از آمازون تا کالیفرنیا، از استرالیا تا سیبری در قطب شمال. دیر شده است و اکنون لحظهای کلیدی، که با درنگ و تعلل بسیار همراه بوده است، بر دوش ما سنگینی میکند. آیا تماشاگر سوختن جهان هستیم یا برای رسیدن به آیندهای متفاوت کاری را که لازم است انجام میدهیم؟
همان شخصیتِ وجودی که ما از خود میشناسیم، نوع انتخاب ما را تعیین میکند. این انتخاب، تعیینکنندۀ چیزی است که بر ما خواهد گذشت؛ در واقع هم ساده است و هم پیچیده، اما مهمتر از هر چیز، بسیار اضطراری است. ساعت 10 صبح یک روز جمعه، در واشنگتن دیسی، دختری دوازده ساله به همراه دوستانش، در حالی که تابلوی نقاشیشدهای از «زمین در احاطۀ شعلههای آتش» را در دست داشتند، در حال راهپیمایی بودند. در لندن، تظاهر کنندگان بزرگسال با لباسهای مشکی و کلاههای پلیس ضدشورش، زنجیرهای انسانی تشکیل میدادند که عبورومرور در تقاطع پیکدیلی سرکس را مختل میکرد، بقیه هم در مسیر جلوی ادارۀ مرکزی BP با جدیت ایستاده بودند.. .