کتاب استاد ما pdf

معرفی کتاب استاد ما

کتاب استاد ما، ترجمه کتاب «سمو الذات و سموّ الموقف» شهیدسیدمحمدباقر صدر است که همراه آن دوازده نامه شهید صدر به آیت‌الله سیدکاظم حائری نیز ترجمه و برای اولین بار منتشر شده است. آنچه در این نامه‌ها آمده از شدت و نوع ارتباط آیت‌الله‌العظمی صدر با شاگردانش به ویژه آیت‌الله حائری نشان دارد؛ افزون بر این توجه به ظرایف این نامه‌ها می‌تواند مطالبی مهم از سیره استاد شهید و فعالیت‌های ایشان به دست دهد. تاریخ دقیق یا تخمینی این نامه‌ها توسط مترجم محترم مبتنی بر اسناد موجود در پژوهشگاه شهید صدر تعیین و نیز در مواردی توضیحاتی توسط مترجم برای روشن‌تر شدن منظور نامه‌ها داده شده است.

همچنین آیت‌الله حائری در سال ۱۳۸۴ش در گفت‌وگویی ویژه با واحد پژوهش پژوهشگاه شهید صدر به ابعادی دیگر از زندگی استاد خود پرداخت. این مصاحبه نیز با توجه به مباحث ارزشمند آن، ترجمه و به این کتاب افزوده شد. افزون براین ایشان در پیامی به نشست «طلایه داران صلح و وحدت اسلامی» در سال ۱۳۹۷ش به بیان جنبه‌های تقریبی و وحدت‌آفرین اندیشه و سیره شهید صدر پرداخت که نظر به اهمیت موضوع به این کتاب افزوده شد.

گزیده کتاب استاد ما

هنگامی که سیداسماعیل به سامرا رسید، مجدد شیرازی از او خواست آنجا بماند. میرزای شیرازی از سال ۱۳۰۰ق / ۱۸۸۳م، به سبب مشغولیت‌های زیاد و تراکم مراجعه‌کنندگان و ضعف بدنی تقریباً تدریس را کنار گذاشته بود؛ ازاین‌رو با آمدن سیداسماعیل صدر به سامرا، کرسی تدریس را به وی واگذار کرد. سیداسماعیل صدر به یکی از استوانه‌های تدریس در حوزه سامرا تبدیل شد و حضور دانشواران در درس او بیش از دیگر استادان بود. به این ترتیب سامرا همچون گذشته محور انتشار علم و کعبه آرزوهای علما و مورد توجه فضلا در تعلیم و تعلم و تربیت و اخلاق و تهذیب نفس باقی ماند تا اینکه جهان اسلام سوگوار از دنیا رفتن مجدد شیرازی شد.

پس از وفات مجدد شیرازی، مرجعیت و زعامت شیعه به سی اسماعیل صدر منتقل شد و فرزندان مجدد شیرازی حقوق شرعی و اموالی را که در اختیار آیت‌الله شیرازی بود به سیداسماعیل تحویل دادند. سیدصدر از پذیرش رهبری و مرجعیت خودداری می‌کرد؛ به همین دلیل دو سال پس از وفات مجدد شیرازی تصمیم گرفت مقر مرجعیت خود، یعنی سامرا را ترک کند و به نجف‌اشرف برود. البته او از علما و بزرگان خواست سامرا را ترک نکنند. او پس از حضور در کربلا برای اقامت در نجف‌اشرف استخاره گرفت، اما استخاره او را از این کار نهی‌ کرد، پس کربلا را محل اقامت خود قرار داد.