این کتاب، یک کاوش عمیق و قدرتمند در مورد زن بودن است، سفری به اعماق هزارتوی روح انسان. شعرهای فکور که از تلاش برای درک درد و فقدان زاده شده‌اند، اندوه را به هنر تبدیل می‌کنند و آرامش و قدرت را به "مردم رنج کشیده" و کسانی که به دنبال کشف انسانیت هستند، ارائه می‌دهد.

عنوان مجموعه خود یک استعاره خاکستری رنگ است که فضایی را که زخم‌های گذشته در آن باقی مانده‌اند به تصویر می‌کشد، جایی که پژواک‌های آسیب و غم طنین‌انداز است. با این حال، کاوش فکور تنها درباره ماندن در تاریکی نیست؛ بلکه درباره مواجهه با این سایه‌ها، از بین بردن آن‌ها و یافتن قدرت و تاب‌آوری درونی است. اشعار او گواهی بر روح شکست‌ناپذیر زنی است که در پیچیدگی‌های زندگی، عشق و هویت حرکت می‌کند.

اگر به دنبال شعری هستید که قلب آدمی را لمس کند، به چالش بکشد و الهام بخشد، پس «مرداب نمردگانِ» اسماء فکور سفری است که باید طی کنید. این سفری است که تأثیری ماندگار از خود به جا می گذارد، یادآوری این که حتی در «مرداب نمردگان»، زندگی ادامه دارد، امید پایدار است و زیبایی را می توان در غیرمنتظره ترین مکان ها یافت.

این کتاب صرفاً یک مجموعه شعر نیست؛ بلکه گواهی بر تاب‌آوری روح انسانی است.

صداقت بی‌پروای فکور و تمایل او به نشان دادن نقاط ضعفش، یک ارتباط قدرتمند و صمیمی برای مخاطب ایجاد می‌کند.

گزیده کتاب مرداب نمردگان

و من در دفاع خود
به دنبال پایان بهتری
برای هردویمان می‌گردم
و هرچه بیشتر می‌گردم
انگار که درون شعله های خشم
فرو بری قلبت را
و پروان هی دستانم می سوزد
تا بگیرد دستانت را
و من همیشه در بخشیدن عشق
«بخیل شدن » سرشتم بود
لمس و نگاه و زبان
همه در خدمت ندیدنِ آتش بود
و گام های شاهزاده اعماقم
همیشه در گوشه‌ی محبس بود