می‌توان به شاهنامه فردوسی از جنبه‏ های گوناگون نگریست. اما آنچه شاهنامه فردوسی را با فلسفه برای کودکان خویشاوند می‏ کند، اسطورگی آن است و شاید تاریخ باید خیلی به پیش می‌آمد تا انسان، ارجمندی اسطوره را درک کند.

کتاب داستان های شاهنامه و فلسفه برای کودکان، هزارسال پس از فردوسی، اهمیت داستان و اسطوره را بازمی‌یابد و کشف می‌کند که به فراموشی سپردن نقش داستان و اسطوره، همان چیزی است که با آن می‌توان بخشی از شکست‌های نظام آموزشی را توضیح داد.

از این‏ رو محتوای آموزشی را بر داستان استوار می‌کند و در آن داستان‌ها از اسطوره‌ها مدد می‌گیرد و امیدوار است از رهگذر اندیشیدن و گفتگو به شاگردان کمک کند تا آرام ‏آرام خود را در اسطوره جاکنند و نظم‌های خیالی خود را بسازند و از این راه جهان را ساخته و متحدتر کنند.

بخشی از متن کتاب داستان های شاهنامه و فلسفه برای کودکان

شاهنامه بزرگترین وجه تعرفه و شناسنامۀ ملیت ایران است، برای مردم ایرانی‏نژاد، شاهنامه‌ فردوسی بزرگ‏ترین گنج‏خانۀ‌ فرهنگ و هنر است. آفرینندۀ شاهنامه، فردوسی شاعری است جهانی، آفرینندۀ قهرمانان جاوید رستم و اسفندیار و سهراب و رودابه و گردآفرید و جریره و کاووس و گشتاسب و کیخسرو و افراسیاب و شغاد و ماردوش و کاوه و بسیاری دیگر.

این قهرمانان دیرپای، هزارسال در میان ما زیسته و چهره‌های برجستۀ جامعۀ بشری را ترسیم کرده‌اند. پدران ما و ما از این قهرمانان، آزادگی و خرد و دلیری و سرافرازی و عشق‌ورزی و نبرد و ستیز آموخته‌ایم. آفریده‌های فردوسی، معشوق‌ها، قهرمان‌ها و انعکاس آمال ملی ما بوده‌اند.

کم‏تر کتابی در جهان می‌شناسیم که تارهای پیچیدۀ پیوند بشری را از عشق و حسد و مهر و کین و آز و نیاز و پیروزی و شکست و غرور و فروتنی و بیداد و داد و خردمندی و دیوانگی در میان افراد جامعه و بین گروه فرمانبران و فرمانروایان را چُنین شاعرانه و دقیق و زیبا بازنموده باشد.

ادبیات داستانی داستان داستان های فلسفی ادبیات کودک و نوجوان