تجربه‌ای از جنس اندوه سهراب« بادبادک باز »، مریم و لیالی «هزار خورشید تابان»، «آلان کردی» پسر بچه پنچ ساله سوری، دختربچه های سنجار و کوبانی و هزاران کودک دیگر که بعدها اسباب بازی‌هایشان از خرابه‌های جنگ بیرون کشیده شد. کتاب آنزلمو در سال 1378 در دانشگاه اصفهان از یک متن آلمانی ترجمه شد.

بخشی از متن کتاب آنزلمو

تیغه تیز داس سینه هوا را می‌شکافت. آنزلمو مشغول کار در مزرعه بود. امسال ساقه‌های ارزن که به بلندی قد آنزلمو می‌رسیدند، پربار بودند.

ظهر بود و هوا بسیار گرم و شرجی. گرمی و رطوبت هوا بر مزرعه کوچکی که آنزلمو از اوان صبح در آن مشغول کار بود، سنگینی می کرد. او به‌تدریج خسته شد و خواست قدری استراحت کند که ابر تیره و عظیمی را بالای تپه نزدیک روستایشان دید. ابر سیاه بزرگ و بزرگتر شد و آسمان چهره‌ای سیاه و وحشتناک به خود گرفت. «انگار جایی آتیش گرفته! »

فورا به یاد چریک‌ها افتاد و ترس وجودش را فرا گرفت. دایی‌اش میگوئل در شهر، نگهبان خانه یک سفیدپوست پرتغالی بود. او گفته بود آن ها در سیاهی شب حمله می‌کنند. ولی حالا که روز روشن بود.

دیویی :

‫‬‬‮‭823/914

کتابشناسی ملی :

8520233

شابک :

978-964-12-1952-1

سال نشر :

1400

صفحات کتاب :

164

کنگره :

‫‬‬‮‭PZ3