کتاب نور حورا نوشته سید جعفر مطلبی در قالب اشعاری از دل برآمده درباره حضرت زهراست.
«من خس بی سر و پایم که به سیل افتادم
او که می رفت مرا هم به دل دریا بُرد»
من که آبی بین مرداب و تعفن بودم
نور خورشید بیفتاد و مرا بالا برد
ذره خاکی به بیابان بوده ام سر گردان
نور حورا به زمین شد گرد بر پاها برد
خار بودم گوشه ای من به گلستان حرم
چید حورا گل و بر جلوه ی او ما را برد
آن نخ کهنه ی وامانده ی از قالیم
گیر کردم لا به لای پرز، قالی را برد
تکه چوب کنده ی افتاده در صحرایم
بهر آتش به اجاقش مرا شهلا برد
عرشیم را به کجا بر سر من شیدا بود
عشق لیلا به دل افتاد و مرا بالا برد