اهمیت و ضرورت تربیت فرزند در دوره کودکی بر کسی پوشیده نیست؛ زیرا برخورداری از پرورش سالم در خانواده که نخستین پایگاه تربیتی است، به فرد این فرصت را میدهد که بتواند هرچه بیشتر و بهتر از زندگی و عمر خویش در جهت موفقیت دنیوی و سعادت اخروی بهره ببرد.
در کتاب پیچ بچگی مهارتهای تربیت بهتر کودک جلد 37 از مجموعه مهارتهای طلبگی سعی بر آن است که در حد توان و گنجایش، با بهره گیری از منابع دینی و پزوهشهای انجام شده در حوزه تعلیم و تربیت و روانشناسی، به اهداف طلاب جوان در مورد فرزندشان در حیطههای مختلف تربیتی در فصلهای چهارگانه تربیت عبادی، اخلاقی، عاطفی_ هیجانی و اجتماعی اشاره و روشهای مطابق با مبانی و قواعد ارزشی برای جامعه عمل پوشاندن به آن طرح گردد.
در مورد نقطه شروع پرورش مذهبی و آموزش برنامههای معنوی و تعلیمات دینی، گروهی معتقدند که کودک تا به حد بلوغ و رشد نرسد؛ استعداد درک آموزشهای دینی را ندارد و نباید تحت تربیت دینی قرار گیرد و گروه دیگری عقیده دارند که اطفال نیز لیاقت و استعداد آن را دارند و مربیان میتوانند مطالب دینی را ساده و قابل فهم نموده و به کودکان تلقین کنند و آنان را وادار سازند که برنامههای آسان دین را انجام دهند تا با افکار و اعمال دینی نشو و نما یابند.
در اسلام و بر اساس سنت و رهنمود معصومین(ع) آموزش دینی و عبادی از هنگام تولد و دوران خردسالی آغاز میشود؛ زیرا تربیت در دوره کودکی پایه و اساس رشد و بالندگی معنوی در دورههای بعدی خواهد بود. امام صادق(ع) به یکی از یاران خود فرمود: ما بچههای خود را از پنج سالگی به نماز امر میکنیم؛ شما فرزندانتان را از هفت سالگی به نماز امر کنید.