کتاب «راه رشد» جامعترین اثر تربیتی منتشر شده از مرحوم آیت الله حائری شیرازی(ره) است که پس از چند سال تلاش توسط جمعی از پژوهشگران، به ساحت اهـل اندیشه تقدیم میشود. ایـن اثـرِ بدیع و جامع، یکی از مصادیق تولید علم در حوزۀ علوم انسانی و علوم تربیتی به حساب میآید..
تشویق و تنبیه برای چیست؟ برای اینکه دل شکفتهتر شود. دیدهاید وقتی که ماشین در گِل و شن بُکس و باد میکند، هرچه گاز بدهی فایده ندارد و بدتر میشود؛ باید بکسلش کنند و بکِشندش بیرون. تشویق و تنبیه، بکسل است. با تشویق و تنبیه، این ماشینِ بکس و باد کرده را بیرون میکِشند. یأس، بکس و باد است؛ غرور، بکس و باد است و به وسیله تشویق و تنبیه، ماشینِ دل را از این بکس و باد بیرون میکشند. هم غرور بد است و هم یأس؛ هر دو چاله است برای انسان و بیرون آوردنش از این چاله، با تشویق و تنبیه است؛ اول تنبیه کنید و بعد از تأثیر تنبیه و متنبّه شدنِ طرف و پذیرش او، حتماً باید در پی اش تشویق هم بیاید.
ما در زیارات جامعه میگوییم که خدای تعالی در هر دور های قلب ها و دلهای امامانمان را -که معصوم هم بودند- تربیت می کرد: «لَکُمُ الْقُلُوبُ الَّتِی تَوَلَّی الله رِیَاضَتََهَا بالْْخَوْفِ وَ الرَّجَاء»؛ شما صاحب دلهایی هستید که خدای تعالی متولی ریاضت آن به وسیله ترس و امید شده است. «ریاضت » یعنی ورزش، تربیت. الآن هم در کشورهای عربی هر جا درباره ورزش صحبت میکنند، به آن می گویند: ریاضت. مرتاض ها هم که ریاضت می کشند، کارشان ورزش روح است؛ اما به شکل نفسانی خودش. اسلام ورزش بالاتری دارد. ریاضت اسلام، ریاضت شرعی است. پس به وسیله تشویق و تنبیه، دلها را با این طراوتها زنده میکنند.
نظر دیگران //= $contentName ?>
بسیار کتاب مفید و خوش خوانی است...