کتاب حنجره هایی که اشک بارید دربردارندهی سرودههای سعیده کیانی نژاد، با درونمایهای عاشقانه و اجتماعی و تصاویری نو و زیبا، روح را به ماورای جهان مادی سوق میدهد.
یکی از شاخصههای تمدن و فرهنگ هر جامعهای، شعر و ادبیات است. هنر و بالاخص شعر و ادبیات، نگرشی بهتر به انسان برای زیستن میدهد. در یک کلمه میتوان گفت شعر؛ شعور کلمات است که به وسیلهی شاعر بر روی کاغذ شکل میگیرد و گسترش مییابد و با جان و دل آدمیان عجین میشود.
اشعار سعیده کیانی نژاد، سرودههای زلالی است که از سرشت باصفا و صمیمی او جاری شدهاند. در اشعار او چنان فضای یکرنگی، سادگی و صمیمیت وجود دارد که انسان خود را با آن یکی میبیند. در بعضی از شعرهایش، دری به روی شما باز میشود که پشت آن، جادهای رویایی است. راهی که گاهی از غم شیرین عشق میگوید و گاهی روزگار، انسان و درد اجتماع را به تصویر میکشد.
مرا مهمان کن ای باران تنهایی
مرا مهمان اشک بیریای چشمهایت کن
بگیر دست مرا ای ابر بیتابی
ببر تا آسمان آبی رؤیا
در آنجا بوسهباران کن
کویر خشک لبهای نگاهم را
ترنم کن بهارم را