کتاب چرا کسی قبلا این چیزها را به من نگفته بود؟
جعبه ابزار روزانه برای بالا و پایین های زندگی
معرفی کتاب چرا کسی قبلاً این چیزها را به من نگفته بود؟
کتاب چرا کسی قبلاً این چیزها را به من نگفته بود؟ نوشتهٔ جولی اسمیت، با ترجمهٔ زینب ساکتی و خدیجه بلکامه در نشر معارف چاپ و روانه بازار نشر شده است.
کتاب چرا کسی قبلاً این چیزها را به من نگفته بود؟ دربرگیرنده‌ی مهم‌ترین چیزهایی است که به خواننده کمک می‌کند به‌جای تقلا و دست‌وپا زدن میان احساسات، راه درستی را پیش بگیرد. خواندن این کتاب تضمین نمی‌کند که شما باقی عمرتان لبخند به لب زندگی خواهید کرد؛ اما به شما یاد می‌دهد از کدام ابزار بهره بگیرید تا لبخندهایتان واقعی و از صمیم قلب باشد.
این کتاب، همچون جعبه ابزاری مفید، راهنمایی ضروری برای بهبود و ارتقای سلامت روان شماست. مدیریت اضطراب، نحوه‌ی مواجهه با انتقاد، مقابله با بدخلقی، ایجاد اعتماد‌به‌نفس، پیداکردنِ انگیزه، پرورش احساس خودارزشمندی، بخشیدنِ خود و موارد بسیاری مثل اینها، کشمکش‌هایی هستن که خیلی از ما سال‌هاست با آن‌ها دست‌و‌پنجه نرم می‌کنیم. کتاب چرا کسی قبلاً این چیزها را به من نگفته بود؟ راهکارهای عملی مناسب و روش‌های اثبات‌شده‌ای رو برای حل‌و‌فصل این مسائل ارائه می‌کند.
گزیده کتاب چرا کسی قبلاً این چیزها را به من نگفته بود؟
بی‌حوصلگی ما را وادار می‌کند کارهایی انجام دهیم که حالمان را نه تنها بهتر، بلکه بدتر نیز می‌کنند. زمانی که حالمان خوش نیست، فقط می‌خواهیم حسمان را کمی بهتر کنیم. بر اساس تجربه، مغز ما به خوبی می‌داند سریع‌ترین راهکار برای بهتر شدن حس و حالمان چیست. در نتیجه، این احساس به ما غلبه می‌کند و می‌خواهیم خیلی زود راه‌حل را به کار بگیریم. همچنین، احساس سستی می‌کنیم، می‌خواهیم خود را از بقیه جدا کنیم و در پی آن هستیم که هرچه سریع‌تر این احساسات ناخوشایند را عقب برانیم. برخی به الکل پناه می‌برند، برخی به مواد مخدر و برخی نیز به غذا. دستۀ دیگر هم ساعت‌ها به تماشای برنامه‌های تلویزیون می‌نشینند یا به سراغ شبکه‌های اجتماعی می‌روند. هریک از این راه حل‌ها بسیار وسوسه‌کننده به نظر می‌رسند، زیرا در کوتاه‌مدت جواب می‌دهند، فوری حواس ما را پرت می‌کنند و آن بی‌حسی‌ای را که می‌خواهیم ،به ما می‌دهند.
البته این راهکارها مدت کوتاهی جواب می‌دهند. وقتی تلویزیون را خاموش کنیم، از شبکه‌های اجتماعی خارج و هوشیار شویم، سروکلۀ همان احساس قبلی پیدا می‌شود. هر بار که خودمان را در این چرخه گرفتار می‌کنیم، احساس قبلی با شدت بیشتری برمی‌گردد.
