ساعت ها جادویی اند. وقتی کنار کسانی هستی که دوستشان داری، آن قدر سریع و با عجله می گذرند که حرصت در می آید. وقتی امتحان داری، منتظر کسی هستی یا سختی ای در راه است، زمان کش می آید و قصد عبور کردن ندارد. به عقربه های ساعت نگاه میکنم. عقربه ها منظم و همیشه در حال عبور کردن هستند. ساعت، موتوری باتری دار است که اگر انرژی داشته باشد، حرکت می کند و اگر انرژی اش تمام شود، از حرکت باز می ایستد.
چه چیزی پشت این سرعت و حرکت پنهان است که وقت خنده، زمان زود می گذرد و وقتی تنهایی یا منتظر آمدن کسی هستی یا... زمان لج می کند و گاهی هم دهن کجی!