کتاب هفت خوان و هفت رزم (چاپی و pdf)
معرفی کتاب هفت خوان و هفت رزم
مجموعه ۱۲ جلدی داستان‌های شاهنامه‌ی حکیم ابوالقاسم فردوسی با عنوان «نامه نامور» از سوی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شده است. این مجموعه همچنین تاکنون برگزیده هشتمین دوره جایزه‌ی کتاب برتر کودک و نوجوان و برگزیده شورای کتاب کودک و... نیز شده است. این مجموعه عبارتنداز:
«رستم و سهراب»، «بیژن و منیژه»، «بازی اهریمن»، «رستم و اکوان دیو»، «داستان فرود»، «زال وسیمرغ» و «زال و رودابه»، «رویای گردآفرید»، «سیاوش»، «هفت خوان و هفت رزم»، «خوان هشتم»، «رستم و اسفندیار».
داستان هفت خوان و هفت رزم به نویسندگی زهره پریرخ و تصویرگری نیلوفر میرمحمدی منتشر شده است. این داستان دربارهٔ هفت خوان و هفت رزم است که هر کدام از آنها نمادی از قدرت، شجاعت و هنر در جنگ و زندگی انسانی هستند. این کتاب به طور جذابی عشق، جنگ، قدرت و سرنوشت انسان‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهد و خواننده را در گردابی از احساسات و افکار فرو می‌برد. کتاب هفت خوان و هفت رزم در سال 2014 در فهرست کلاغ سفید قرار گرفت.
کلاغ‌های سفید فهرستی است که سالانه از سوی کتابخانه مونیخ منتشر می‌شود و شامل کتاب‌های پیشنهادی کودک و نوجوان است. از میان تعداد زیاد کتاب‌هایی که این کتابخانه از ناشران، مؤسسات، سازمان‌ها و سایر همکاران دریافت می‌کند، کارشناسان صدها کتاب از حدود صد کشور جهان را با بیش از پنجاه زبان انتخاب می‌کنند. عنوان‌ها با توجه به موضوع و کیفیت نوآورانه ادبی و ظاهری آنها برای مخاطبان بین‌المللی انتخاب می‌شوند. خلاصه‌ای از هر کتاب ارائه می‌شود. جشنواره ای به همین نام نیز هر دو سال یک بار به میزبانی کتابخانه و با حضور نویسندگان و تصویرگرانی از سراسر دنیا برگزار می‌شود که هدف اصلی آن ترویج خواندن و معرفی ادبیات سایر ملل به کودکان آلمانی است.
گزیده کتاب هفت خوان و هفت رزم
کاووس، پرنیانی را که شب پیش در خیال بافته بود، دوباره صبح کلمه به کلمه بافت و پیش روی پهلوانانش پهن کرد و برای پهلوانان از سرزمین سبز مازندران گفت. او به او، او به او، پهلوانان به هم نگاه کردند. چشم ها در سکوت با هم گفت‌وگو کردند. به هم گفتند، کدام شهریار پهلوانانش را خوراک دیوان کرده است. مازندران گلی است خاردار. سبزه‌زاری است که چون قدم میان آن گذاری، دیوان را می‌بینی که لابه‌لای سبزه‌ها جاخوش کرده‌اند. چشم‌ها به هم پاسخ دادند: «هیچ شهریاری چنین نمی‌کند.»
