کتاب درباره ارتباطات، در ابتدا به توضیح دایره ارتباطات انسان در 5 الگو که شامل (ارتباط انسان با خدا، ارتباط انسان با خود، ارتباط انسان با جهان هستی و طبیعت، ارتباط انسان با سایرین، ارتباط با اشیا و لوازم) است، می پردازد و سپس جایگاه هرکدام را در ادبیات و شعر فارسی به نمایش می گذارد. انتهای کتاب هم اشاره ای به ارتباطات متعالی، عالی ترین نوع ارتباطات و ارتباطات از دیدگاه قرآن در قالب شعر و ادبیات دارد.
ارتباط انسان با خدا از طریق عبادت و طرق مختلف آن و ارتباط انسان با خود از طریق نفس صورت می گیرد. ارتباط انسان با جهان هستی نوع آمیزش او را با طبیعت بیان می کند و ارتباط انسان با همنوع خود از طریق ارتباطات چهره به چهره و میان فردی و گروهی و جمعی اعمال می شود.و ارتباط انسان با وسایل و ابزار و اشیا و فناوری ها از طریق استفاده و یا پرستش و حتی ستایش آن ها بروز می کند. هر نوع فناوری، از آغاز تمدن تا امروز، هم می تواند وسیله باشد و هم هدف. چوب و سنگ، فلزات و ماشین از هر نوع هم می تواند وسایل آسایش باشد و هم تبدیل به بت و بت پرستی شود. گرایش و توقف انسان به هر یک از این ابعاد پنجگانه در زمان و مکان، کیفیت و کمیت ارتباطاتی را نمایان می سازد و بیانگر فرهنگ و نوع زندگی او است. و این خود لزوم امتناع از خود باختن در برابر رفتارهای نغز و شیرین را مطرح می کند.