تاثیر بازی بر پرورش توان ذهنی، جسمی، عاطفی و اجتماعی کودک بر هیچکس پوشیده نیست و همه روانشناسان بر این امر اتفاق نظر دارند؛ همانگونه که تاثیر اسباببازی بر رشد فرهنگی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودک بر همه واضح و روشن است. اسباببازی ابزاری است که به فعالیت بازی جهتداده و آن را معنادار یا تهی از معنا خواهد کرد.
در دنیای امروز اسباببازیها از مرزهای جغرافیایی عبور کرده و به عنوان مبلغ فرهنگی در سراسر جهان پراکنده شدهاند.«پنجمین جشنواره ملی اسباببازی» فرصتی شد تا شورای نظارت بر اسباببازی به عنوان تنها مرجع رسمی حوزه اسباببازی در ایران به بررسی همه جانبه وضعیت اسباببازی را مدنظر قرار داده و با هدف شناخت علمی وضعیت موجود به عنوان امری بنیادین به تحلیل بازار مصرف و رفتار مصرفکننده بپردازد تا از رهگذر آن با هدف رشد و توسعه صنعت فرهنگ اسباببازی بتوان به تدوین برنامهها و سیاسیتهای کاربردی پرداخت.
کتاب کودک ایرانی و اسباببازی به سفارش دبیرخانه شورای نظارت بر اسباببازی تدوین شده است.
رفتار مصرفکننده در حوزه اسباببازی
روانشناسان، دوران کودکی و نوجوانی را از مهمترین دوران رشد انسان میدانند و معتقدند شخصیت افراد در این دوران شکل میگیرد. تجریههای دوران کودکی، بالاترین اهمیت را در شکلگیری الگوهای شناخت رفتار فرد در ابعاد گوناگون زندگی آیندهاش دارد که یکی از این تجربهها، بازی کردن است. بازی در میان کودکان، اهداف متنوعی را دنبال میکند.
بازی ابزاری است که توسط آن، کودکان قابلیتهای فیزیکی، فکری، عاطفی، اجتماعی و ذهنی خود را توسعه میدهند. بازی ابزاری برای ایجاد و حفظ روابط دوستی است. بازی، شرایط ذهنی و بستر منحصر به فردی را برای استدلال، حل مسئله و تلاشهای نوآورانه و خلاقانه فراهم میآورد. پیتر گری، روانشناس، پنج ویژگی را برای بازیها بیان میکند. این ویژگیها عبارتند از این که اول، بازی فعالیتی است که توسط خود فرد انتخاب شده و راهبری میشود. دوم، بازی فعالیتی است که در آن، ابزارها ارزشمندتر از اهداف هستند.