کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک pdf

معرفی کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک

 کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک نوشته شیوا باباگپ پور، علی باباگپ پور و سیدعلی موسوی. این کتاب توسط انتشارات مانیان منتشر شده است. امروزه گردشگری یکی از نیازهای اساسی انسان به شمار می‌آید. نیازی که منجر شده گردشگری با رشد فزاینده‌ای که دارد پیامدهای مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی زیادی را به دنبال داشته باشد. در واقع، می‌توان اذعان کرد که گردشگری به‌عنوان یکی از بزرگترین صنایع جهان، صنعت پاک و غیر مخربی، محسوب نمی‌شود (اسلوکوم و همکاران، 2015).

گزیده کتاب آموزش و پرورش مسئولیت پذیری از طریق گردشگری کودک

بسیاری از آموزش‌های ابتدایی، در دوران کودکی شکل می‌گیرد؛ مانند نریختن زباله در طبیعت، حفاظت از درختان، آزار نرساندن به حیوانات، آسیب نرساندن به مکان‌هایی که باید به آن ها احترام گذاشت، مثل میراث فرهنگی، مساجد، مقابر و غیره؛ وقتی ساختار شخصیتی یک فرد در کودکی در ارتباط با محیط، سفر، طبیعت و هویت درست شکل گرفته باشد، در بزرگسالی نیز می‌تواند به عنوان یک فرد یا شهروند در جهت توسعه پایدار و حفظ محیط اجتماعی و محیط زیست گام بردارد (مقصودی، ۱۳۹۴). اگر به کودکان آموزش حفاظت از محیط زیست داده شود و آگاهی آن ها در این زمینه بیشتر شود، تلاش آن ها در نگهداری و مواظبت از محیط زیست، پوشش گیاهی و جانوری و اماکن گردشگری بیشتر خواهد شد. البته نحوه رفتار مردم بومی از محیط زیست می‌تواند برای کودکان مؤثر باشد؛ زیرا به‌طور مستقیم موجب می‌شود تا کودکان مجبور شوند از محیط زیست حفاظت و نگهداری کنند.

آموزش محیط زیست به‌طور فزاینده‌ای به‌عنوان یک ابزار در مدیریت محیط زیستی مطرح است. آگاهی محیط زیستی می‌تواند از نتایج آموزش محیط زیستی باشد. هدف آموزش محیط زیست این است که در هر فرد حساسیتی نسبت به حوادث و تغییرات فیزیکی، زیستی، اجتماعی، قدرت تشخیص و توصیف مسائل ایجاد کند و مهارت‌هایی برای ابداع روش‌ها و وسایل حل مسائل مربوط به محیط زیست در او بپروراند.

 آموزش محیط زیست در صورتی می‌تواند مؤثر واقع شود که درک و آگاهی فرد را نسبت به فرایندهای محیط زیستی به گونه‌ای تغییر دهد که فرد به ارزش‌ها و انگیزه‌های محیط زیستی دست یابد و تعهدات خود در قبال حفاظت از محیط زیست را عملی نماید. نتایج برخی بررسی‌ها در زمینه رفتارهای محیط زیستی حاکی از وجود رابطه مستقیم بین ویژگی‌های فردی و رفتار بوده، به‌طوری که این ویژگی‌ها به طور مستقیم مانع بروز رفتارهای محیط زیستی شده و یا رفتارهای محیط زیستی را تقویت نموده‌اند.