این کتاب در ابتدا با بیان نکات مبنایی و نگرشی در حوزه تربیت فرزند آغاز می شود: «پدر و مادر باید بدانند که بنده خلق شده اند و باید بندگی کنند و در تربیت فرزندشان جلوه های عبودیت را آشکار سازند و هر توصیه ای را که نتیجه اش خروج از ذی عبودیت است مردود بشمارند. بعد کم کم نوبت به نکات کاربردی می رسد؛ نکاتی که می تواند پاسخ سوال هایی باشد از جنس همان سوال هایی که در ابتدای این مطلب خواندید.
سوال هایی که در طی روز و شب هر پدر و مادری با آن ها روبرو می شود. اما به این سوال ها بر اساس آیات و روایات، و همچنین سیره و توصیه های اخلاقی علما جواب داده می شود. هم نشینی آیات و روایت با نکات عقلی و خاطرات و حکایات تاریخی و دینی باعث شده تا کتاب شیرین و خواندنی شود.
امروزه بسیاری از مربیان و معلمان و پدران و مادران همین مطلب را بدون هیچ قید و شرطی به فرزندان جامعه القا می کنند و به ابعاد آن به درستی توجه ندارند. تو باید به فرزندت تفهیم نمایی که اعتمادبه نفس هم بعد ایجابی دارد و هم بعد سلبی. از نظر اسلام و تعالیم توحیدی آن , بعد ایجابی چنین نظریه ای پذیرفتنی نیست و با روح توحید و حقیقت هستی ناسازگاری دارد.
بعد ایجابی اعتماد به نفس این است که انسان از هر نظر به خودش متکی باشد در حالی که هرچه بر شناخت و معرفت انسان نسبت به خود و خالقش افزوده می شود به عجز و ناتوانی و فقر ذاتی خویش بیشتر پی می برد و بر آن وقوف پیدا می کند و در دعای شریف عرفه حضرت سید الشهدا علیه السلام به این حقیقت تصریح شده است که: من با فقر و ناچیزی و نیازم به تو , به درگاهت توسل می جویم « اتوسل الیک بفقری الیک ». اما بعد سلبی اعتماد به نفس که عبارت است از عدم تکیه به دیگران , از نظر نظام توحیدی پذیرفته شده می باشد , چرا که توکل به خدا و توحید در توکل یعنی به دیگران تکیه و اعتماد مکن و سربار آنها مباش و از قدرت و توانایی و قوایی که حضرت محبوب جل جلاله استفاده کن و هرگز از او سبحانه غافل مباش و در همه حال و در هر کاری اعتماد و توکلت تنها به خدا باشد و بس. . . آنجا که بذر را بر زمین می پاشی توجه داشته باش که خداست که کشاورز است نه تو. . .