در کتاب نقش کوفه در گسترش تشیع تا قرن چهارم هجری
پژوهشی تاریخی در مورد شکلگیری شیعه در شهر کوفه و گسترش آن به سایر بلاد اسلامی است. در این نوشتار به بحث در مورد نقش کوفه به عنوان یک مرکز مهم علمی و اسلامی در سدههای نخستین تاریخ اسلام به ویژه در زمان حیات امام جعفر صادق(ع) و امام محمد باقر (ع) پرداخته شده و انتقال علومی مانند فقه، حدیث، کلام و تفسیر از این شهر به سایر شهرهای اسلامی و ظهور اندیشمندان مختلف اعم از فقها، محدثان، متکلمان، قاریان و مفسران از قرن اول تا قرن چهارم هجری قمری مورد شرح و بررسی قرار گرفته است.
نویسنده به تشکیل تشیّع در زمان حیات ائمه اطهار(ع) به عنوان یک سازمان منجسم اشاره کرده و تعامل شیعیان کوفه با فرقههای دیگر از لحاظ فکری و اعتقادی را مورد بحث و بررسی قرار داده و تأثیر شیعیان کوفه در گسترش تشیع در مناطق دیگر اسلام مانند ایران و مصر و شمال آفریقا را تبیین نموده است.
پس از رسول خدا ، شیعیان در شهرهای گوناگون سکنا گزیدند و به تبلیغ و گسترش اسلام اصیل پرداختند. تحلیل نقش حوزه های علمی تشکیل شده در این شهرها، ضمن روشن ساختن سهم شیعیان در تاسیس و گسترش علوم اسلامی، از چگونگی گسترش تشیع نیز پرده بر می دارد.
کوفه از جمله شهرهای نوبنیان در دوران پیدایش تمدن اسلامی است که پس از حضور امیرمومنان حوزه شیعی درآن رونق یافت. پیش از این و در دوره خلیفه دوم، شهر کوفه با کارشناسی سلمان فارسی و حدیفه بن یمان، محل مناسبی برای اسکان سپاه اسلام بود.