کتاب تاریخ امامان شیعه به تالیف حمید احمدی با نگرشی تاریخی –تحلیلی به منظور ارائه تصویری واقعی و تحلیلی عقلانی از حیات ائمه شیعه با اتکا به شواهد کافی تاریخی و مبانی عقیدتی و با توجه به فلسفه امامت و رسالت ائمه شیعه تدوین شده است. نویسنده به منظور دست یابی به چنین تحلیلی اساس کار خود را بر دو دسته از منابع کلامی و فلسفی از یک سو و منابع و تحقیقات تاریخی از سوی دیگر قرار داده است.
مولف براساس چنین رویکردی جریان امامت را به عنوان یک جریان کلی و دارای خاستگاه یگانه و با مولفه های مشترک دیده است و تداوم جریان امامت را به اساس همین وحدت خاستگاه و یگانگی، تحلیل نموده و آن را دارای زیر ساختی مشترک دانسته که این زیر ساخت مبنای تحکیم و تداوم میراث تجربی و معنوی مشترک همراه با مواضع فکری واحد در حیات تاریخی ائمه شیعه را فراهم آورده است و همین امرآنان را بصورت الگوهای مناسب از معرفت و بصیرت در عرصه های مختلف حیات انسانی در آورده است.
مقصد دیگر نویسنده معرفی و شناخت سیمای واقعی و تاریخی ائمه شیعه به عنوان الگوهای مناسب انسانی با کنش ها و نگرش های متعالی در جهت رهایی و نجات انسان و ترسیم طریق سلوک انسانی برای سعادت او در عرصه حیات اجتماعی -تاریخی و حیات معنوی بوده است، حیاتی که باز شناسی آن بخش مهمی از پیکره هویت تشیع و جامعه ایران به شمار می رود و مایه الهام و معرفت است .
کتاب تاریخ امامان شیعه، با چنین نگرشی در هفت فصل ویک ضمیمه تدوین شده است . فصل اول به تعریف کلیات و مبانی، شناخت منابع و متون تاریخنگاری حیات ائمه ، بررسی مفهوم امامت و ولایت و ارائه خطوط کلی مراتب و شئون آن و مساله جانشینی پیامبر پرداخته است. سپس با بررسی دیدگاه ها و نظریات سیاسی اهل سنت و تمایزات بین این نظرات با نظریه سیاسی تشیع در باب امامت و جانشینی پیامبر می پردازد . فصل دوم با بررسی شواهد و مستنداتی دال بر نظریه امامت آغاز می شود. دنباله مطالب این فصل بررسی مدارک و شواهد امامت علی بن ابی طالب(ع) و حیات تاریخی او در زمان خلفای نخستین تا شورش عمومی مسلمانان علیه عثمان است.
فصل سوم ره آورد امام علی(ع) در مصدر حکومت و مسائل و مشکلات فرا روی ایشان و نحوه ی سلوک تاریخی و سیره علوی را بررسی نموده است . فصل چهارم به عنوان عصر پایداری به بررسی حیات سیاسی امام حسن(ع) و امام حسین(ع) پرداخته است . فصل پنجم با امامت امام سجاد (ع) و تحت عنوان تکوین هویت فرهنگی و حقوقی تشیع نهضت فرهنگی و تکاپوهای علمی و فرهنگی امام سجاد (ع)، امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق (ع) را بررسی نموده. فصل ششم تحت عنوان عصر سازماندهی شیعه به بررسی حیات امام موسی کاظم (ع) ، امام علی بن موسی(ع) و امام جواد (ع) پرداخته شده. فصل هفتم به عنوان عصرجدید در حیات ائمه تاریخ امامت امام هادی(ع)، امام حسن عسگری (ع) و حضرت حجت (عج)بررسی شده و مساله غیبت و نواب خاصه آن حضرت مطلب پایانی این فصل است. در ضمیمه کتاب مولف با توجه به تقسیم بندی دیگری در تاریخ تشیع تحت عنوان عصر امامت و عصر غیبت به بررسی تشکیل برخی از حکومت های شیعی نظیر فاطمیان، آل حمدان، علویان شمال و دولت آل بویه پرداخته است و در پایان منابع و مآخذ مورد استفاده بیان شده است. حال با بیان نگرش کلی نویسنده و معرفی اجمالی آن به بررسی و نقد شکلی و محتوایی اثر می پردازیم.
هدف غایی انسان، نیل به کمالات معنوی و اتصال به غیب و خُلق پذیری الهی است؛ امری که خدای تعالی، میل بدان را در فطرت و جان آدمی قرار داده است. طریق وصول به این کمالات، همان صراط مستقیم است که با شرایع آسمانی ارائه شده است.
به یقین، پیمودن این راه بدون راهنمای را ه پیموده امکان ندارد؛ فردی برگزیده همچون پیامبران که واسطه فیضِ میان عالم ربوبی و جهان آدمیان باشد. در غیر این صورت حرکت استکمالیِ نوع انسان، بی غایت و محکوم به انقراض است. این فرد برگزیده در اصطلاح شرع «امام» نامیده می شود. قاعده لطف، قاعده امکان اشرف، قاعده نیاز شرع به حافظ و مفسر، قاعده لزوم هدایت عمومی و اتمام حجت، برخی از دلایل ضرورت امامت و لزوم وجود امام در قلمرو فلسفی و نظری است.