در کتاب نگاهی به زندگانی حضرت فاطمه معصومه (س) آمده است که: خداوند متعال در اول ذیقعدهی سال 173 هجری قمری، دختری با نام فاطمه (س) به امام کاظم (ع) و همسر ایشان نجمه بخشید. 25 سال پیش در همین ماه نجمه پسری به نام رضا به دنیا آورد تا پس از پدر، بار امامت و هدایت شیعیان را به دوش کشد و پس از گذشت 25 سال این دومین فرزندی بود که پروردگار به او عنایت میکرد. فاطمه (س) به خاطر سرشت پاک و پرهیزکاریاش پس از مدتی "معصومه" لقب گرفت.
ایشان زیر سایهی پرمهر پدر و مادر، روزبهروز بزرگتر شد. تا سرانجام در سن ده سالگی، پدر بزرگوارش به شهادت رسید و حضرت رضا (ع) به امامت برگزیده شد. او سالها به هدایت مردم پرداخت تا این که پس از چندین سال به ناچار به مرو رفت و ولایتعهدی مامون ستمگر را پذیرفت. یک سال بعد، امامرضا (ع) نامهای خطاب به حضرت معصومه (س) فرستاد و از وی خواست تا به او بپیوندد.
پس از آن حضرت معصومه و گروهی از برادران و برادرزادگان امام به سوی مرو حرکت کردند. اما در میان راه حضرت دچار بیماری سختی شد و در دهم ربیعالثانی 201 هجری قمری چشم از جهان فروبست و در قم به خاک سپرده شد. هماکنون بارگاه ملکوتی خواهر گرانقدر امام رضا (ع) چون نگینی در میان شهر میدرخشد و همه روزه زائران فراوانی از نقاط مختلف ایران و جهان به زیارت آن حضرت میشتابند و به این وسیله نسبت به پیامبر و فرزندان او ابراز علاقه میکنند...
شهر مدینه چشم به راه تولد کودکی از خاندان پاک پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود. خانه امام کاظم (علیه السلام) حال و هوای دیگر داشت. نجمه همسر آن بزرگوار به امید تولد فرزندش روزشماری می کرد. شورو شادی در خانه ی امام موج می زد.
سرانجام انتظار به پایان رسید و خداوند در اول ذی القعده سال 173 هجری قمری ، دختری به امام هفتم حضرت امام کاظم ( علیه السلام) بخشید و نوزادی...