کتاب شیعه امامیه از چهار بخش مذهب امامیه، دلایل حقانیت تشیع، اصول دین و برخی عقاید شیعه تشکیل شده است. فصل اول کتاب به تعریف امامیه و ظهور دو مکتب فکری پس از پیامبر (ص) و اختلاف در خلافت می پردازد. فصل دوم گزیده ای از دلایل حقانیت شیعه را در 5 بخش بیان می کند که عبارت اند از: حدیث ثقلین، حدیث سفینه، حدیث امان، حدیث امامان دوازده گانه و حدیث باب حطّه.
در فصل سوم از اصول عامه، امامت به عنوان منصبی الهی، امامان دوازده گانه و عصمت امام سخن می رود. در فصل پایانی هم مهم ترین عقاید و دیدگاه های شیعه درباره موضوع های اساسی بیان می شود که عبارت اند از: بداء، اختیار، مهدویت، تشریع (وضع قوانین دینی)، کتاب، سنت، اجماع، عقل، تقیه و موضع امامیه نسبت به فرقه های اسلامی.
مذهب «امامیه » یکی از مذاهب کلامی و فقهی اسلام است که از نظر عقیده و تفکر به ائمۀ اهل بیت (ع) منسوب است. گاهی به این مذهب «مذهب جعفری » نیز گفته می شود که منسوب به امام ششم از ائمه «ابی عبدالله جعفربن محمد صادق (ع) » می باشد. این نام گذاری بدان جهت است که دستاورد فکری و فقهی امام صادق (ع) نسبت به بقیۀ ائمه(ع) بیشتر است و در دوره زندگی ایشان، اندیشۀ کلامی و اختلافات فکری در مفهوم عقیده و امور مربوط به آن شکل گرفت. در این دوره بزرگان اندیشه کلامی و مکاتب نخستین آن مثل «جبریه » و «معتزله» ظهور کردند....