درع الصحه یکی از کتاب های مهم پزشکی به زبان فارسی است که از قرن یازدهم برای ما به جا مانده است. کتاب درع الصحه در چهار عنوان یعنی خون، حجامت، فصد و زالو انداختن به نگارش درآمده، سنت هائی که بیش از هزار سال است که برای مداوای خیلی از بیماری ها به کار می رود.
مؤلف در این کتاب علاوه بر استفاده از منابع پیش از خود که نام آن کتاب ها یا نویسندگانشان را با جوانمردی آورده به قضاوت دربارة آرای اطبای پیشین پرداخته و نظر خود را هم آورده که که اعتبار خاصی کتاب درع الصحه داده است.
بدان که علاج بر دو قسم است: اول: تدبیر اغذیه و اشربه، دویم: اعمال ید، یعنی عملی چند که به دستیاری دست می شود. و این بر سه قسم است: یکی متعلق است به عروق ، و دیگری به گوشت، و سیم به استخوان. و آنچه متعلق به عروق است که علم فصد باشد بر دو قسم است: اول آن که متعلق به عروق ضوارب است یعنی رگ ها ی متحرک که از دل رسته و نبض از آن جمله است. دویم آن که متعلق به عروق غیرضوارب است یعنی رگ های ساکن که از جگر رسته و رگ بدن و قیفال از آن جمله است.