ابراهیم ساره، روایت روزگار فراق است؛ روایت ساره در روزهایی که ابراهیمش را از دست داده و حتی تکه‌ای از پیکر او را برای آرام گرفتن ندارد. عاشقانه‌ای از زندگی ابراهیم و ساره که پا‌به‌پای هم در راه رسیدن به مقصدی که برای خود ترسیم کرده‌اند، قدم بر می‌دارند، اما در این میان ابراهیم گوی سبقت را می‌رباید و ساره را با یک بغل حسرت و غبطه تنها می‌گذارد.

گزیده کتاب ابراهیم ساره

با زنگ پیامک گوشی‌ام. چشم‌هایم را پاک کردم؛ هنوز خیس اشک بود. شوق دیدن تو همیشه در خواب‌ها نم به چشمانم می‌نشاند. دور و برم را نگاه کردم. یادم نمی‌آمد که کجا هستم. کمی فکر کردم و یادم آمد که به اتفاق بچه‌ها آمده‌ایم تهران؛ منزل عموی بچه‌ها.
زنگ پیامک گوشی، متصل به هم شده بود و پشت سر هم به صدا در می‌آمد؛ شبیه زنگ تماس شده بود. گوشی را برداشتم و یکی از پیام ها را باز کردم:
«خبر آمد خبری در راه است!»
به دو دقیقه نکشید که تق‌تق، زنگ پیام گوشی دوباره و سه‌باره به صدا درآمد:
«از شام بلا خبر آوردند!»
«خبر آمد خبری در راه است!»
«یوسف گم‌گشته باز آید به کنعان غم مخور!»
« ابراهیم از قربانگاه به سلامت باز می‌گردد!»
« از شام بلا خبر آوردند.»
« بازگشت پیکر عطرآگین شهید عشریه پس از انتظار سه ساله را به خانواده‌ی ایشان، به خصوص همسر صبورشان تبریک عرض می‌کنیم!»
هم زمان با آمدن پیامک‌ها، تلفن خانه‌ی آقا امین و گوشی همراه من پشت هم زنگ می‌خورد. این چه خبری بود که بقیه زودتر از من مطلع شده بودند؟! گوشی را برداشتم و با سپاه تماس گرفتم: «الو! عشریه هستم. صحت داره؟ چه خبر شده؟»
- بله خانوم عشریه! تبریک عرض می‌کنم. نمونه ای که از پیکر تازه برگشته گرفتیم، با نمونه‌ای که آقا ابراهیم قبل از اعزام داده بودند مطابقت داره. آمدم معصومه و زینب و زهرا را صدا بزنم، زبانم یاری نمی‌کرد...