کتاب فن بیان شهروندی اثر مصطفی مهرآیین می باشد و نسل نواندیش آن را منتشر کرده است.پیش از آغاز مطالعۀ کتاب فن بیان شهروندی، بهتر است با کلیت آنچه قرار است بخوانید، آشنا شوید.
در فصل اول کتاب فن بیان شهروندی، یعنی شایستگی در کلام، از موضوعاتی صحبت شده است که انجام و رعایت آنها باعث میشود کلامتان شایستهتر و تأثیرگذارتر باشد و با اقبال بیشتری در جامعه روبهرو شود. در این فصل، از پیش از سلام کردن، یعنی اولین نگاهی که بین دو نفر ردوبدل میشود، تا لحظۀ خداحافظی صحبت خواهد شد و راهکارهایی برای بالا بردن کیفیت گفتوگو پیشنهاد شده است.
در فصل دوم، با کمک علم روانشناسی به شناخت بیشتر فن بیان میپردازیم. مواردی ازجمله اعتمادبهنفس در صحبت کردن، کنترل استرس و زخمزبانهایی که اکثر انسانها هرروز از آنها استفاده میکنند و به نزدیک ترین آدمهایی که اطرافشان هستند، آسیب میزنند. درواقع از روانشناسی کمک میگیریم تا بتوانیم با خانواده و اطرافیان ارتباطی مؤثرتر و باکیفیت بهتر داشته باشیم و با شناخت کلمهها و چگونگی به کار بردنشان به خود و دیگران آرامش دهیم.
فصل سوم، با آموزش تمرینهای بیان به بالا بردن کیفیت و قدرت صدا میپردازیم و درمورد لحنها خواهیم گفت تا کلامی دلنشینتر و خوشآهنگتر داشته باشید.
در فصل چهارم، به اصول سخنرانی میپردازیم، چراکه برای هر شهروند در طول زندگی اتفاق میافتد که در مقابل جمعی بایستد و بخواهد سخنرانی کند؛ مخصوصاً و بیشتر برای شهروندانی که از جهان سهم بیشتری میخواهند. در این فصل به بداههگویی نیز میپردازیم. موضوعی که بسیاری از انجام آن فراری هستند و ممکن است هر فردی را به چالش بکشد. با کسب مهارت در بداههگویی، شاهکلیدی همراه خود خواهید داشت که درهای بسیاری را در زندگی به روی شما باز خواهد کرد، چراکه هر گفتوگو در هر جمع و موقعیتی میتواند باعث برنده شدن بلیت بختآزمایی زندگیتان باشد.
در فصل پنجم، درمورد کاریزما صحبت خواهیم کرد و مطالبی را که با فن بیان همپوشی زیادی دارند، با شما در میان میگذاریم. درواقع بیانتان با رعایت اصول کاریزماتیک تأثیر دوچندانی خواهد داشت و حذف و نادیده گرفتن آن باعث میشود بخش زیادی از قدرت و نفوذ کلام را از دست بدهید. درمجموع، امیدوارم کتاب فن بیان شهروندی قدمی کارآمد در مسیر کمک به افزایش مهارتهای ارتباطی در جامعه باشد و باعث شود یک قدم به رسالت شهروند ایرانی نزدیکتر شویم.
ایران کشوری با تمدن و فرهنگی چندهزارساله است که از ابتدا رعایت ادب و احترام در بین مردمانش بسیار بااهمیت بوده است. می شود اهمیت آن را با نگاهی به آثار شعرا و ادیبانی چون فردوسی، سعدی، رودکی و هزاران شاعر و فرزانۀ دیگر مشاهده کرد. متأسفانه این روزها به دلایل مختلف، ازجمله فاصله گیری از ادبیات و فرهنگ اصیل ایرانی، رعایت ادب در کلام کمی رنگ باخته است. بعضی از افراد به راحتی هر ناسزایی از دهانشان خارج می شود و یا با لحنی صحبت می کنند که شایستۀ یک شهروند ایرانی نیست. حتی بعضی از جوانان بددهنی را نوعی ارزش به حساب می آورند. رعایت ادب در صحبت کردن بیش از هرچیز برای خود فرد مفید است. شهروندانی که مؤدبانه صحبت می کنند، مورداحترام همۀ جامعه هستند.
آن ها در خانواده و اجتماع جایگاه رفیع تری را به خود اختصاص می دهند. رعایت ادب در رفتار و مخصوصاً کلام جزء مواردی است که به صورت محسوس و نامحسوس موقعیت اجتماعی تان را ارتقا می دهد. در ادامه به تعدادی از نبایدهایی که تشخیص و رعایت آن ها باعث حفظ ادب در سخن گفتن می شود، مانند همنشین نامناسب، بددهنی، پرحرفی، استفاده نکردن از ضمیر دوم شخص جمع، قطع کردن حرف دیگران، لحن و صدای نامناسب و تمسخر دیگران، اشاره خواهیم کرد.