مصطفی حسین آبادی در کتاب کشت بافت گیاهی (گیاه دارویی سنبل الطیب)، با توجه به مدت زمان طولانی تکثیر این گیاه از طریق کشت بذر، تکنیک های های کشت بافت، جهت تولید در زمانی کوتاه برای دستیابی سریع تر به ماده ی موثره ی آن را شرح داده است.
امروزه بیش از 75 درصد از جمعیت جهان برای درمان سنتی از گیاهان دارویی بهره می گیرند.
در بسیاری از کشورهای دنیا استفاده از گیاهان دارویی یکی از قابل اعتمادترین روش ها ی بهبود و درمان بیماری ها می باشد. قدمت شناخت خواص دارویی گیاهان به گذشته های بسیار دور برمی گردد.
یکی از دلایل این قدمت، باورهای قدیمی مردم سرزمین های مختلف به این جمله ی معروف می باشد که "هیچ دردی نیست که با گیاه دارویی درمان نشود". این چنین تفکری در میان ملل مشرق زمین تا اقوام امریکای لاتین وجود داشته است. قدیمی ترین اطلاعات استفاده از گیاهان به عنوان دارو از سومریان و مصریان مربوط به 1550 تا 3 هزار سال پیش از میلاد مسیح می باشد.
اکنون در اکثر کشورهای در حال توسعه و صنعتی، تولید گیاهان دارویی رو به افزایش است.
نمی توان به طور مشخص آماری از میزان مصرف سالیانه ی این گیاهان توسط مردم در جهان را مطرح کرد؛ چرا که این گیاهان به اشکال مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند (تازه، خشک، دم کردنی یا استفاده در صنایع داروسازی).
بسیاری از گیاهان دارویی اکنون در مناطق مختلف ایران وجود دارند که چه بسا با مطالعات علمی وسیع تر می توان به خواص بسیار آن ها که به صورت سنتی استفاده می شوند، پی برد.
از جمله ی این گیاهان مفید، گیاه دارویی سنبل الطیب است که خواص دارویی آن در تمام دنیا اثبات شده است. سنبل الطیب یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی در ایران و جهان است که از آن برای مصارف گوناگون دارویی، غذایی و بهداشتی استفاده می شود.
خواص شفابخشی این گیاه در قسمت های ریشه و ریزوم آن است که به خاطر وجود ماده موثره ی آن می باشد.
هدف از اصلاح گیاهان دارویی افزایش کمیت و کیفیت آن دسته از مواد مؤثره در این گیاهان است که در صنایع دارویی اهمیت خاصی دارند.
در اصلاح گیاهان دارویی و به دست آوردن نژادهای مورد نظر، نه تنها باید خصوصیات کمی و کیفی مواد مؤثره به ویژه از نظر نیازهای خاص صنایع مورد توجه قرار گیرد، بلکه باید از مشخصات زیر برخوردار باشند:
مقاومت به آفات و بیماری ها، سرعت رشد و نمو اندام محتوی ماده مؤثره (مثلاً زودرس بودن میوه)، دوام کافی اندام مذکور از نظر استحصال (مثلاً زود نریختن میوه و باقی ماندن آن در گیاه به مدت کافی)، هماهنگی و هم زمانی رشد و نمو اندام های مورد استحصال، قابل جمع آوری بودن محصول با ماشین، فقدان اعضای مزاحم استحصال چون خارهای موجود در ساقه، برگ، میوه و غیره. در صورتی که در صنایع داروسازی، آلکالوئید دارای مقدار کمتر (ارگوکریستین)، از ارزش بیشتری برخوردار است.
بنابراین اصلاح کنندگان ارگوت همواره می کوشند تا نژادهایی از ارگوت را به وجود آورند که محتوی مقدار فراوانی از آلکالوئید ارگوکریستین باشد (هارنوک 1992).
اصلاح گونه های گیاهی مختلف گیاهان دارویی بیش از همه باید در جهت تأمین نیازهای صنایع دارویی باشد.
و نظر اصلاح کنندگان گیاهی نیز امروزه بیش از پیش به نیازهای مذکور معطوف شده و با تغییرات هدفمندی که در چرخه های متابولیکی گیاهان به وجود می آورند، علاوه بر این که سرعت و مقدار سنتز مواد مؤثره مورد بحث را افزایش می دهند، باعث کاهش یا از بین رفتن مواد زاید و غیر مفید موجود در مواد مؤثره نیز می گردند (امید بیگی، 1386).