کتاب سخنی بی سین و خا و نون مجموعه مقالات چهارمین همایش بین المللی شمس و مولانا است.
از جمله مواردی که درخصوصِ غزلیّات شمس میتوان مورد بررسی قرار داد، ویژگیِ «غزلداستان» یا «غزلِ رِوایی» آن است. با این تعبیر که مولوی برایِ القایِ مفاهیمِ عرفانیِ خود، در لابهلایِ غزلیّات، داستان هایی را ذکر میکند که حاصلِ پیوند غزلیّات با این داستان ها و اشارههای داستانی، غزلداستان یا غزلِ رِوایی است. در بیشترِ موارد، مولوی عواطفِ عاشقانه، عارفانه و احساساتِ درونی و تخیّلاتِ خود را در غزلیّات بیان نموده است. از ویژگیهایِ مهمِ این نوع غزلداستان ها میتوان به اشارههای مربوط به رویدادهای تاریخی، سادگی، ایجاز و روانی کلام اشاره کرد.
شعر در زبان مولانا، یک رنگِ خصوصی و کاملاً مشخّص به خود میگیرد و زندگانی حوزۀ او به شکل محسوس و بارزی در شعرش منعکس میشود؛ هر پیشامد و حادثهای زبانِ او را به شعر باز میکند؛ برای بیان حالات خاص و واقعیّات به انواعِ تمثیلات و استعارات و شواهد دست میزند؛ حتّی عادات و اطوار زمان و مکانِ زیستِ وی در آن منعکس است.
در این مختصر سعی شده است بعد از تعریف و شرحِ غزلداستان، شاهد مثالهایی برای این نوع از غزلیّات ذکر و گریزی به سبک ادبی مینیمالیسم زده شود و ارتباط آن با غزلداستان بیان گردد.