کتاب احیای سنت ها با رویکرد نو اثر عین الله مصیب زاده توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. برجسته ترین ویژگی این کتاب بعنوان نخستین منوگرافی تاریخ موسیقی ایرانی بررسی علمی با رویکرد جامعه شناختی پیرامون زمینه های اجتماعی و دلایل فنی توفیق قایل توجه موسیقی ایرانی در پرورش نسلی از موسیقی دانان ایرانی است که سرنوشت کنونی موسیقی کلاسیک ایرانی را رقم زده اند و تلاش برای فراهم ساختن زمینه ای در جهت تکرار ترجمه ای از آن موفقیت ها با اکسیر زمان در آینده است.
جلال ذوالفنون در سال ۱۳۱۶ در شهر آبادهٔ استان فارس به دنیا آمد. پدرش سهتار میزد و برادرش، محمود، ویولن ایرانی مینواخت. بنابراین، جلال از همان کودکی به طور غیر مستقیم با اصوات موسیقی آشنا شد. تحت تأثیر پدر علاقهٔ زیادی به سهتار نشان داد و از ده سالگی آموختن موسیقی را شروع کرد و پس از چندی برای اینکه موسیقی را به طور علمی و جدی دنبال کند، در هنرستان ملی موسیقی ثبتنام کرد.
چون در هنرستان به سهتار اهمیت زیادی نمیدادند، به تار روی آورد و گاهی ویولن هم مینواخت. البته ساز مورد علاقهاش سهتار بود. ذوالفنون مدت هشت سال در هنرستان به آموختن موسیقی پرداخت. پس از پایان دورهٔ هنرستان، به استخدام ادارهٔ هنرهای زیبا، که بعدها به وزارت فرهنگ و هنر و وزارت آموزش عالی تغییر نام داد، درآمد و به تدریس موسیقی مشغول شد. بعد از تشکیل رشتهٔ موسیقی در دانشکدهٔ هنرهای زیبا، در آزمون ورودی شرکت کرد و وارد دانشگاه شد و با استادانی چون نورعلی خان برومند و داریوش صفوت آشنا شد و مطالب متفاوتتر و فنیتری در مورد موسیقی به روش سینه به سینه آموخت. در همین زمان با نگاه و تفکرات تازهای توجه و نیروی خود را فقط وقف ساز مورد علاقهاش، یعنی سهتار، کرد (۱۳۴۶).
از نوارهای مرحوم صبا و ارسلان خان درگاهی نیز بهرهها برد و از راهنماییهای ارزشمند صفوت هم بهره گرفت. ذوالفنون علاوه بر اینکه در دانشگاه تهران در رشتهٔ موسیقی تدریس میکرد، همکاری خود را با مرکز حفظ و اشاعهٔ موسیقی نیز آغاز کرد. در مرکز توفیق بهرهمندی از محضر استادان قدیمی سهتار چون هرمزی و فروتن را یافت. سرپرستی یکی از دو گروه موسیقی مرکز را هم به عهده گرفت که برنامههای فراوانی در ایران و سایر کشورهای خارجی در معرفی موسیقی اصیل ایرانی اجرا کردند.