یکی از برنامه های شبانه روزی عبادی و عملی و سازنده دین که در اصلاح اندیشه و منش و رفتار فرد و پالایش خانواده و جامعه و بهبود مدیریت آن نقش سرنوشت سازی دارد برنامه زندگی بخش نماز و نیایش و فرهنگ مترقی و زلال و جاری آن است.
نماز در اسلام جایگاه فراوان و والایی دارد، به طوری که همه کردارهای عبادی دیگر به شرط قبولی آن پذیرفته می شود و سیره و روش پیامبر اکرم این بود که اولین چیزی که به افراد تازه مسلمان می آموختند نماز بود و همان طور که امام باقر (ع) فرمودند نماز ستون دین است، پس هرکس عمدا نمازش را ترک کند به تحقیق دینش را منهدم نموده است و همان گونه که بدن دارای اعضای مختلفی می باشد و از نظر اهمیت و اولویت متفاوت می باشند مانند سر و قلب نسبت به بقیه اعضای بدن که اولویت اول را دارند اجزای دین نیز چنین است.
اولین نماز جماعت
از حضرت امام جعفر صادق (ع) نقل شده که فرمودند: اولین نماز جماعتی که برگزار شد وقتی بود که رسول خدا (ص) مشغول نماز بود و امیر المومنین علی بن ابی طالب (ع) نیز همراه ایشان بود. جناب ابوطالب به همراه جعفر، فرزند دیگرش از آن جا عبور می کردند. وقتی این صحنه را دید به فرزندش جعفر فرمود: پسرم! در جنب و طرف دیگر پسر عمویت مشغول نماز شو { به او اقتدا کن چون علی (ع) در یک طرف پیامبر بود}
وقتی پیامبر حضور جعفر را در طرف دیگرش احساس کرد کمی جلو تر رفت تا علی و جعفر (ع) پشت سر او قرار گیرند و ابوطالب با دیدن این صحنه که دو فرزندش به پیامبر خدا اقتدا کرده اند خوشحال شده و به خانه برگشت.
فرمایش حضرت تا این جا که رسید فرمودند: این اولین نماز جماعتی بود که در آن روز برگزار گردید. علت تقدم پیامبر اکرم از آن دو بزرگوار، همچنان که در بخش احکام می باشد این است که ماموم اگر یک نفر باشد بهتر است سمت راست و در کنار امام بایستد و اقتدا کند ولی اگر دو نفر بودند یا بیشتر باید پشت سر امام جماعت قرار گیرند.