کتاب دیوان حافظ شیرازی توسط انتشارات قدیانی چاپ شده است. خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی، بزرگترین غزل سرای ایران و یکی از برجسته ترین شاعران ایرانی در تمام ادوار تاریخ است. اشعار او که عمدتاً شامل غزلیات و اندکی نیز مثنوی و رباعی است، در صدر ادبیات غنایی ایران جای می گیرد و همواره مورد توجه و شرح و تأویل بوده است.
نظم کنونی دیوان حافظ، تنها بر اساس الفبای قافیه های پایانی در غزل هاست، و تا کنون کسی توفیق نیافته است که نظمی موضوعی و یا بر حسب تاریخ تقریبی این سروده ها (سروده های ایام جوانی، کمال و پیری) بدان ها ببخشد.
محور اصلی در مضامین این غزلیات، عشق و مستی است، که به عقیده برخی، سراسر حکایت از عشق الهی و شرابی معنوی دارد و به پندار برخی دیگر، عمدتا حکایت گر نیازهای انسانی و نمایی از عشق های زمینی و باده های انگوری است.
دیوان حافظ حاضر، از چند ویژگی خاص برخوردار است:
نخست اینکه تصحیح آن براساس روشی علمی است و از تحریف های کاتبان و نسخه های قرون بعد از حافظ به دور است.
دوم اینکه، نسخه بدل ها، اصطلاحات و تغییرات حافظ هر یک در جای خود آمده است.
سوم اینکه قرائت های دیگری که دارای احتمال انتسابی تقریبا مساوی با متن است در حاشیه درج شده است.
چهارم و پنجم و موارد دیگری که در مقدمه به تفصیل توضیح داده شده است.