کتاب سروش هفتگی (شماره 1694) pdf

در سر مقاله می خوانیم:

گسترش بیماری کرونا برخی سرمایه های هنری و سینمایی کشور را در مهرماه از ما جدا کرد. دکتر عالمی و محمود فلاح هر کدام از سرمایه های بزرگ فرهنگی کشور ما بودند. آنچه به نظر می رسد در مورد این افراد لازم است توجه شود و شاید شرایط بحرانی امروز کشور باعث شود کمتر به آن توجه شود، ضرورت ثبت و ضبط تجربیات و توانمندی های این افراد برای بهره مندی از آ نها در آینده است و البته باید گفت شاید کمی هم برای این اتفاق دیر شده است و باید با حضور خودشان آغاز می شد. اتفاقی که ا کنون وظیفه آن بر دوش شاگردان و همکاران این دو عزیز بیش از پیش احساس می شود.

هرچند در مورد استاد عالمی تا حدودی این اتفاق رخ داده است، اما حجم گسترده ای از اطلاعات مخصوصاً در مورد استاد عالمی در مدت کوتاهی از درگذشت ایشان گذشته است از شاگردان و همکاران ایشان به ویژه در فضای مجازی منتشر شده که ابعاد و بخش های نا گفته ای از شخصیت ممتاز و برجسته علمی ایشان و علقه و ارتباط خاص و منحصر به فرد ایشان با میهن و کشور و روحیه ویژه معلمی و تربیتی ایشان را که همه برای اهالی فرهنگ و هنر و مدیران فرهنگی ما آموزنده و الهام بخش است، نشان می دهد.

به راستی که جا دارد به پاس خدمات و تلاش های ایشان و درگذشت شهادت گونه او در مسیر ساخت مستندی از بیماری کرونا، اقدام شایسته و ویژه ای در بزرگداشت ایشان و معرفی و شناسایی ایشان به نسل جوان انجام شود و به راستی چه سرمایه هایی ارزشمندتر از این انسان های فهمیده و ارزشمند برای کشور ما وجود دارند. سرمایه ای که همه اهالی سینما و هنر بر اخلاص و تواضع و فروتنی آنها در مسیر معلمی و در تمامی مراحل بعد از کلاس درس با شاگردان گذشته بر آن صحه می گذارند.

بذل و بخششی بدون چشم داشت از دانش و وجود به فرزندان معنوی خود.
استاد فلاح نیز بی تردید یکی از همین افراد هستند. خاطرات و نکات زیادی از ایشان از سال های پیروزی انقلاب تا اقدامات جهادی و فرهنگی ایشان در بخش های مختلف سازمان در میان همکاران و نزدیکان او هست که وظیفه رسانه ملی است که نسبت به جمع آوری و تدوین آن ها اقدام کند. بی تردید معرفی الگو و نشان دادن جهت حرکت صحیح از مهم ترین و اساسی ترین وظیفه رسانه ها هم برای کارکنان خود و هم برای هدایت فرهنگی جامعه است.