کتاب به اضافه مردم (چاپی و pdf)

معرفی کتاب به اضافه مردم

کتاب به اضافه مردم در 10 فصل به بررسی 10 قاعده اساسی در کار فرهنگی و تشکیلاتی پرداخته و در هر فصل، مثال هایی هم که از خاطرات و تجربه های عینی افراد گرفته شده، جهت کاربردی شدن این قواعد آورده شده است. همچنین در بخش ضمیمه کتاب به اضافه مردم ، ضمن آسیب شناسی نحوه اجرا و برگزاری یک برنامه فرهنگی، شیوۀ مواجهه با مسائل و چالش های موجود در فرآیندهای فکری و اجرایی برنامه های فرهنگی به عنوان تمرین در نظر گرفته شده است.

به یاد بیاورید دهه سخت شصت را. آن حجم از سختی و مضیقه، حتی به اندازه یکی دو ماه، کافی است تا ملتی را از پای درآورد. پس ما چرا شکست نخوردیم؟ چرا واندادیم؟ پاسخش روشن است؛ اگر لشگری از فرزندان خالص ملت، در خطوط رزم، برای حفظ عزت اسلامیمان خون می دادند، در پشت جبهه ها نیز، لشگر عظیمی از همین مردم با ساماندهی هسته های فرهنگی، مشغول مقاومت بودند. گروه های سرود و تئاتر در مساجد و مدارس، نمایشگاه های عکس و طراحی و نقاشی و کاریکاتور، تشییع های پُرشکوه شهدا، گروه های مردمی پشتیبانی از جنگ و…، همه و همه زنجیره مقاومت فرهنگی را شکل داده بودند.

کتاب به اضافه مردم؛ تلاش کرده است به استناد تجربیات ارزنده تاریخ انقلاب اسلامی، برخی اصول و قواعد کار فرهنگی را مرور کند. این اصول ده گانه، اگر چه از هم جدا هستند، اما عملاً در دل هم قرار دارند. در واقع ما با یک منظومه نظری و عملی مواجه هستیم. هر اصل به طریقی به اصل دیگر مرتبط است، بنابراین نگاه نقطه ای و جزئی به آن، چندان مفید نخواهد بود.

گزیده کتاب به اضافه مردم

بیایید نگاهی به امروزمان داشته باشیم. چه می بینیم؟ بازهم فشار و نامردی و حمله و ویرانگری و سیطر هجویی دشمن. آیا کسی در این شک دارد؟ اگر شک دارد چش مهایش را بشوید و عرصۀ دنیا را دوباره ببیند. در این گیرودار، ما هم ایستاد هایم؛ اما انصافاً به سختی ایستاد هایم. شکست نخورد هایم، اما هزینه های زیادی پرداخت هایم. چرا؟ چون هنوز قدر سرمایه های ارزندۀ خودمان را نمی دانیم. هنوز حال و مجالِ بازخوانی تجربه های موفق انقلاب اسلامی را در حوزۀ فرهنگ نیافته ایم. اصلاً خیلی از ماها نمی دانیم که چنین تجربه هایی وجود دارد و می شود از آن ها بهره گرفت.

 آیا معنای این حرف این است که برگردیم به دهۀ شصت و کارهای آن دوره را موبه مو تکرار کنیم؟ نه. وقتی صحبت از تجربه های انبوه و موفق یک ملت به میان می آید، درواقع داریم از شیوه ها، روش ها و الگوها حرف می زنیم؛ داریم از قواعد و اصول کار فرهنگی حرف می زنیم. چرا بازخوانی و بازشناسی آن اصول و قواعد مهم است؟ چون امروز مشخص ترین نشانۀ مدیریت فرهنگی جامعۀ ما این است که همگی کاسۀ «چه کنم؟ چه کنم؟ » دستمان گرفته ایم و مات و مبهوت نشسته ایم و داریم یکّه تازی دشمن را در عرصۀ فرهنگ تماشا می کنیم. ادعا می کنیم که «نمی دانیم چه کنیم »! و کاش فقط ادعا می کردیم که نمی دانیم چه کنیم؛ گاهی پا را حتی فراتر می گذاریم و مدعی می شویم که «انقلاب اسلامی هیچ طرحی برای کار فرهنگی ندارد »! با همین یک ادعا، نسل های بااستعداد و مؤثر خود را کَت بسته تسلیم اغیار می کنیم و خودمان هم به مرثیه سرایی برای این نسلِ سوخته مشغول می شویم.